Η Περιστεριά, οι Μυκήνες της Μεσσηνίας βρίσκονται δίπλα στην Κυπαρισσία σε ένα μέρος με ποτάμια καταρράκτες και φύση γεμάτη ελιές.
Ήταν τέλος Οκτώβρη, νωρίς το μεσημέρι. Φεύγοντας από τον Παλιό νερόμυλο ο φίλος μου πλέον μυλωνάς γύρισε και μου είπε εμπιστευτικά τάχαμ αλλά με πολύ καμάρι.
Να πας και στους θολωτούς Μυκηναϊκούς τάφους, εδώ πιο πάνω είναι στην Περιστεριά …
Θα εντυπωσιαστείς είναι καταπληκτικοί!
Είχαμε φάει τα υπέροχα αυγά μάτια που μας είχε τρατάρει πρωί πρωί η μυλωνού μαζί με μια υπέροχη σπανακοτυρόπιτα. Όλα με φύλο από τα χεράκια της και αλεύρι από τον μύλο.
Τον καφέ αργότερα τον είχε συνοδεύσει η ανάποδη μηλόπιτα, σαν της μάνας μου στην γεύση και το άρωμα.
Οπότε είχαμε τα καύσιμα για μια βόλτα στα ορεινά της Κυπαρισσίας για αρχαιολογικό οδοιπορικό.
Κατεβήκαμε μέχρι τον κεντρικό Κυπαρισσίας – Πύργου και από εκεί πήραμε κατεύθυνση Βόρεια προς Καλό Νερό. Μετά από δέκα λεπτά περίπου στρίψαμε δεξιά για το μικρό χωριό Ράχες που είναι δίπλα στον χώρο των θολωτών τάφων.
Οι θολωτοί τάφοι
Η περιοχή καταπράσινη γεμάτη φυσικά ελιές και μικρά σπίτια με κεραμίδια.
Ακολουθώντας τις ταμπέλες μέσα από τις Ράχες στο πεντάλεπτο φτάσαμε στο αρχαιολογικό χώρο των Θολωτών Μυκηναϊκών τάφων.
Η απόλυτη σιωπή σε ένα χώρο που ένιωθες μία μαγεία και ένα ιδιαίτερο συναίσθημα να πλημμυρίζει το σώμα σου.
Το μόνο που ακουγόταν ήταν το ελαφρύ θρόισμα ανάμεσα στα πεύκα.
Κάπου μακριά τα τιτιβίσματα από τα πουλιά που κρυβόντουσαν μέσα στις γερμένες από καρπό ελιές.
Η εποχή του μαζέματος είχε αρχίσειαπό καιρό. Στους γύρω λόφους άκουγες ελαφρά τα μηχανάκια που κατέβαζαν τις ελιές από τα ψηλά δένδρα.
Η ιστορία
Ο φύλακας μόλις μας είδε πετάχτηκε έξω από το μικρό φυλάκιο και μας καλώς όρισε!
Είμαστε οι μοναδικοί επισκέπτες άλλωστε και είχε πολύ όρεξη για να μας εξηγήσει την ιστορία του χώρου αλλά και να σπάσει την μονοτονία της μοναξιάς του.
Μιλήσαμε ώρα πολύ, για τα καθημερινά, για την ζωή στο χωριό και άλλα…
Προθυμοποιήθηκε να μας συνοδεύσει και να μας εξηγεί τα αρχαία.
Σας μεταφέρω τα λόγια του λοιπόν σχεδόν αυτούσια όταν πήρε τον λόγο με ύφος έμπειρου ξεναγού…
Ο λόφος της Περιστεριάς έχει χαρακτηριστεί “οι Μυκήνες της Δυτικής Πελοποννήσου”, είπε καμαρώνοντας.
Είναι ένα από τα σημαντικότερα κέντρα πρωτομυκηναϊκού πολιτισμού στην Ελλάδα.
Περιλαμβάνει σημαντικό οικισμό και τρεις θολωτούς τάφους, ένας εκ των οποίων χρονολογείται από τον 16ο αιώνα π.Χ.
Είναι ο μεγαλύτερος που έχει ανασκαφεί στη Μεσσηνία. Οι θολωτοί τάφοι εμφανίστηκαν από το 1600-1400 π.Χ. και είναι χαρακηριστικό δείγμα Μυκηναϊκής αρχιτεκτονικής.
Ο μεγαλύτερος και πιο σημαντικός τάφος βρίσκεται στο κέντρο περίπου της περιοχής και μέσα του βρέθηκαν πολλά χρυσά αντικείμενα και κοσμήματα.
Στον τρίτο και μικρότερο βρέθηκαν τα περισσότερα χάλκινα, αργυρά και χρυσά αντικείμενα.
Οι θολωτοί τάφοι της Μεσσηνίας προορίζονταν μάλλον για οικογενειακές ταφές.
Ο θολωτός τάφος
Αφού μας εξήγησε την ιστορία μας άφησε να περιηγηθούμε στην περιοχή.
Γύρισα γύρω γύρω έβγαλα φωτογραφίες και πριν μπω στον μεγάλο θολωτό τάφο κάθισα σε μία πέτρα να συνειδητοποιήσω που βρισκόμουν.
Για σκέψου που περπατάμε, τι ακουμπάμε, πέτρες και αντικείμενα τριάμισι χιλιάδων ετών…
Σηκώθηκα και άρχισα να περπατώ προς τον μεγάλο θολωτό τάφο…
Ένα μνημείο που βγαίνει μέσα από την γη σαν τεράστιος μαστός.
Προχώρησα και ένα δέος μια ανατριχίλα διαπερνούσε το κορμί μου.
Πάταγα ελαφρά προσεκτικά μην ενοχλήσω τους νεκρούς…
Μπήκα μέσα και ένα πνιχτό Ωωωωω μου ξέφυγε.
Έμεινα στήλη άλατος να θαυμάζω το μέγεθος, την ομορφιά, την αρχιτεκτονική !
Άρχισα να μετράω τα τουβλάκια που είναι φτιαγμένος να σκέφτομαι πως το κατάφεραν να το φτιάξουν τότε…
Αυτά τα μερικά λεπτά που έμεινα ακίνητος με πήγαν πολύ πίσω.
Ένας κόσμος άνοιξε μπροστά στα μάτια μου σαν να ζούσα στο τότε…
Ένα χέρι με άγγιξε απαλά στον ώμο και η φωνή με επανάφερε στο τώρα.
“έλα τι έπαθες, ώρα να φύγουμε, είσαι μισή ώρα μέσα “.
Βγήκα ανάποδα με βήμα αργό, και τα μάτια καρφωμένα στο βάθος…
Λες και δεν ήθελα να γυρίσω την πλάτη στους νεκρούς του τότε, στην ομορφιά του θολωτού τάφου.
Δείτε και το video που φτιάξαμε για σας για να έχετε μία πιο πλήρη εικόνα για το υπέροχο αυτό αγνωστο για τους πολλούς μνημείο.
Η επιστροφή
Σπάνια εγώ νοιώθω έτσι, ελάχιστες φορές μου έχει συμβεί να έχω κολλήσει σε κάποιο τόσο “απλό” μνημείο. Ποίος ξέρει παράξενες δυνάμεις εξουσιάζουν το μυαλό μας καμιά φορά…
Αυτό λοιπόν, το υπέροχο μέρος με την τόση ιστορία πρέπει να το επισκεφθείτε, όταν θα σας φέρει ο δρόμος προς την Κυπαρισσία. Και αφού πιείτε το καφεδάκι σας με τον μυλωνά να ακολουθήσετε το μυστικό μονοπάτι προς την αρχαία ζωή …
Εάν είστε τυχεροί, συνήθως όταν έχει πανσέληνο, ο χώρος ανοίγει το βράδυ και γίνονται μουσικές εκδηλώσεις που διοργανώνει ο δήμος. Αποτελεί πραγματικά μαγευτική εμπειρία που δεν πρέπει να παραλείψετε αν βρεθείτε εκεί κοντά.
Και μια και θα είσαστε εδώ, να περάσετε και από το φαράγγι με τους σταλακτίτες, , έτσι για να χορτάσετε φύση!
Τα σημαντικότατα αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν αποκαλυφθεί στους τρεις θολωτούς τάφους είναι ένας σημαντικός αριθμός αντικειμένων. Κοσμήματα και είδη καθημερινής χρήσης, που θα τα θαυμάσετε στο Αρχαιολογικό μουσείο Χώρας.
Εκεί θα επισκεφθείτε και το Ανάκτορο του Νέστορα αλλά και τον θολωτό τάφο του Άνω Εγκλιανού.
Φυσικά από εδώ είσαστε και μια αναπνοή δρόμο από τον Παρθενώνα της Πελοποννήσου.
Το Ιερό του Επικούριου Απόλλωνα που θα σας μαγέψει με το επιβλητική του μορφή που επιβάλετε να τον επισκεφθείτε.
Και φυσικά δεν πρέπει να χάσετε την εμπειρία της Νύμφης Νέδα. Το μεγάλο φαράγγι της και τους ονειρικούς καταρράκτες του ποταμού Νέδα, μία φύση που όμοια της δύσκολα θα βρείτε.
