Περπατάμε ακόμα λίγο ακούγοντας τον μεγάλο καταρράκτη να μας καλεί με την βουή του νερού του που σκάει στην μικρή λίμνη από είκοσι πέντε μέτρα ύψος.
Η φύση θέλει την ησυχία της για να μεγαλουργήσει.
Η επίσκεψη στα πάτρια εδάφη ξεκίνησε αρχές Σεπτέμβρη για να γνωρίσω, να ζήσω, από κοντά τις ιστορίες, που άκουγα χρόνια τώρα, για τα παιδικά χρόνια του πατέρα μου για τα χρόνια τα ωραία όπως πολύ συχνά μου έλεγε.
Ήθελα να γνωρίσω από κοντά, για αρκετές μέρες, την ζωή της Κυπαρισσίας αλλά και της γύρω περιοχής, να ζήσω έστω για λίγο, την ζωή των προγόνων μου.
Να περιπλανηθώ στην παλιά πόλη, να βρω το σπίτι του παππού μου, να κατέβω ακολουθώντας τα βήματά του, από το πέτρινο σοκάκι με τα πλατιά σκαλοπάτια και τα παλιά μαγαζιά, προς την κάτω πόλη.
Να καλημερίσω τους φίλους μαγαζάτορες, σε όλη την διαδρομή και να φτάσω μέχρι το γραφείο του παππού εκεί απέναντι από τα δικαστήρια.
Ήθελα να βρω τα κτήματα του, να τα περπατήσω μέχρι την θάλασσα, να βουτήξω στην ίδια αμμουδιά που βούταγε και αυτός πιτσιρικάς…
Όλα ήθελα να τα ζήσω, όλα να τα δω, να φτάσω ψηλά στα βουνά της Φιγαλείας να θαυμάσω τον μοναδικό Ναό του Επικούριου Απόλλωνα, και κατεβαίνοντας να ρίξω μια βουτιά στην γαλάζια λίμνη στους καταρράκτες στην αγκαλιά της Νύμφης Νέδα σαν αρχαίος θεός…
Έτσι λοιπόν το οδοιπορικό ξεκίνησε…
Μετά την επίσκεψη στο Ιερό του Επικούριου Απόλλωνα κατηφορίσαμε μαγεμένοι για να ανακαλύψουμε τους καταρράκτες του Νέδα, λίγο χαμηλότερα από τον Ναό.
Περνώντας πάντα ανάμεσα από ελαιώνες φτάσαμε σε μισή ώρα περίπου μετά το μικρό χωριό Φιγαλεία φτάσαμε στο μικρό χωριό Πλατανιά.
Προχωρήσαμε προς τον καταρράκτη και σταματήσαμε σε ένα πλάτωμα λίγο πριν, για τον απαραίτητο ποδαρόδρομο…
Η διαδρομή μέχρι εδώ παρ όλο τα πέντε τελευταία χιλιόμετρα βατού χωματόδρομου ήταν απλή και για ένα κανονικό αυτοκίνητο.
Οι εκδρομές αυτές στην φύση θέλουν και ανάλογη εξάρτηση, οπότε μην φτάσετε εδώ με τακούνια ή σαγιονάρες και ελαφρύ ρουχισμό ειδικά τον χειμώνα.
Να έχετε πάντα και ένα δεύτερο ζευγάρι παπούτσια και πάντα μαζί το μαγιό σας αν είσαστε συνηθισμένοι στα κρύα νερά των ποταμών!
Γιατί η βουτιά στα γαλαζοπράσινα νερά της λίμνης είναι απαραίτητη…
Η Νέδα είναι ίσως το μοναδικό ποτάμι με θηλυκό όνομα και το οφείλει στην νύμφη Νέδα, θεότητα των νερών, στην οποία εμπιστεύτηκε η μητέρα του Δία Ρέα τον γιό της για να τον γλυτώσει από την μανία του Κρόνου που έτρωγε τα παιδιά του.
Η Νέδα έφερε εις πέρας την αποστολή κρύβοντας τον μικρό Δία μέσα στο φαράγγι του ποταμού εκεί στα απρόσιτα μέρη του όρους Λυκαίου κοντά στην Ανδρίτσαινα από το οποίο πηγάζει ο ποταμός, ο οποίος μετά από το πέρασμα μέσα από το φαράγγι μήκους 30χμ. περίπου φτάνει στην αμμουδιά του κόλπου της Κυπαρισσίας κοντά στο χωριό Ελαία.
Το φαράγγι μπορείτε να το διασχίσετε μόνο το καλοκαίρι καλό θα ήταν με κάποιον οργανωμένο οδηγό γιατί πολλά σημεία είναι αρκετά δύσκολα και θέλει σωστή οργάνωση.
Η Νέδα όμως μας δίνει απλόχερα τις ομορφιές της ακόμα και αν είμαστε απλοί περιηγητές που θέλουμε να θαυμάσουμε την ομορφιά της και να ρίξουμε μια βουτιά στα παγωμένα νερά της.
Το περπάτημα μέχρι τον πρώτο καταρράκτη είναι εύκολη και θα σας πάρει γύρω στα δέκα λεπτά περνώντας μέσα από ένα πυκνό δάσος με πλατάνια.
Το μονοπάτι μέχρι τον μεγάλο καταρράκτη θέλει προσοχή γιατί έχει πολλά σημεία που γλιστράνε, αλλά αυτή η βόλτα ανάμεσα στην καταπράσινη φύση και τα τρεχούμενα νερά θα σας ενθουσιάσουν.
Λίγο πριν τον καταρράκτη στα δεξιά σας υπάρχει το μικρό εκκλησάκι της Παναγιάς.
Αξίζει να το επισκεφτείτε να ανάψετε το κερί σας και να συνεχίσετε…
Περπατάτε ακόμα λίγο ακούγοντας τον μεγάλο καταρράκτη να σας καλεί με την βουή του νερού του που σκάει στην μικρή λίμνη από είκοσι πέντε μέτρα ύψος.

Η φύση θέλει την ησυχία της για να μεγαλουργήσει.
Απολαύστε τη διαδρομή κάτω από πλατάνια τις βελανιδιές και τα σκίνα.
Αφουγκραστείτε τους ήχους του βουνού.
Αξίζει λίγη κούραση παραπάνω.
Και.. Ωωωωω!!!
Εξωτικά! Πανέμορφα! Μαγικά!
Ο καταρράκτης…
Μόλις τον αντικρίσετε θα θέλετε να βουτήξετε αμέσως στα γαλαζοπράσινα νερά του αλλά συγκρατηθείτε είναι παγωμένα …
Βαθιές εισπνοές και περισυλλογή…

Το νερό συνεχίζει το αέναο ταξίδι του μέχρι τη θάλασσα
Εκεί που θα πάμε κι εμείς σε λίγο…
Στο δρόμο της επιστροφής κατηφορίζουμε προς την Ελαία εκεί που η Νέδα ρίχνει τα παγωμένα νερά της στον κόλπο της Κυπαρισσίας.
Στην διαδρομή κατάφυτες πλαγιές, απέραντοι ελαιώνες όπου έφτανε το μάτι μου…
Πάντα όταν τους βλέπω αναρωτιέμαι πόσα χέρια πόσες ώρες, πόσες ημέρες χρειάζονται για να μαζευτεί ο καρπός της Αθηνάς από τα δένδρα…
Ένα ερώτημα ρητορικό, που μάλλον δεν θα απαντηθεί ποτέ…
Και με τα πολλά φτάσαμε στην Ελαία εκεί που η Νέδα ρίχνει τα παγωμένα της νερά στον κόλπο της Κυπαρισσίας.
Ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός λες και μας περίμενε καρτερικά να μας ταξιδέψει νοσταλγικά στις παλιές του δόξες, τις δεκαετίες του 60 κι ΄70, τότε που συνέδεε την Κυπαρισσία και την Δυτική Πελοπόννησο με την πρωτεύουσα Καλαμάτα, στο δρόμο της σταφίδας…..
Η διαδρομή προς την παραλία, της Ελαίας άλλοτε διακόπτεται από αιωνόβιες ελιές κι άλλοτε από πανύψηλα μεσογειακά πεύκα.
Μία απέραντη πευκόφυτη αμμουδιά απλώνεται μέχρι την Κυπαρισσία με ολάκερο το Ιόνιο μέχρι τις μακρινές Συρακούσες να απλώνεται στα πόδια μου.
Κάθομαι να απολαύσω την ηρεμία της θάλασσας με τον ήλιο να κατηφορίζει…

Κι όταν ο ήλιος κρύφτηκε πίσω από την Σικελία, τότε ο μαγεμένος αλλά και πεινασμένος οδοιπόρος έφτασα στο Παραμυθάκι. Ένα ταβερνάκι στο κέντρο της Κυπαρισσίας με τοπικά εδέσματα, πεντανόστιμα μαγειρευτά αλλά χωρίς γουρουνοπούλα…
Γεύσεις και χαμογελαστοί άνθρωποι πήραν την κούραση μου κι έγραψαν με τον καλύτερο τρόπο το τέλος αυτής της μέρας.
Η περιπέτεια, στην ανεξερεύνητη Ελλάδα της φύσης, της ιστορίας και της γεύσης συνεχίζεται…
Κείμενα φωτογραφίες GiorgioGrigor
Κεντρική φωτό https://www.patrasevents.gr/

Η Νύμφη Νέδα και από το κανάλι μας στο Youtube.
Απολαύστε την περιπέτεια μέσα από τα μάτια μας…