Μία αποκάλυψη η λίμνη τον χειμώνα σε περιμένει να σε γοητεύσει με την ηρεμία της τα γραφικά της χωριά και τις υπέροχες γευστικές της προτάσεις.
Ναι το αρχιπέλαγος της Αιτωλίας είναι η λίμνη Τριχωνίδα.
Όταν σε καλεί λοιπόν στο σπίτι του φίλος, από τα μέρη της λίμνης, φυσικά λες αμέσως ναι, ευχαριστώ και προετοιμάζεις το ταξίδι σου.
Ξέρετε εσείς, διάβασμα για την περιοχή, πρώτες εικόνες και περιηγήσεις από Google maps, φωτογραφικές μηχανές, τρίποδα και φόρτιση μπαταριών κλπ κλπ.
Έτσι ξεκινήσαμε για ένα απλό τριήμερο στο χωριό του Νίκου που βρίσκετε επάνω στην λίμνη.
Η νέα εθνική οδός με τις τελευταίες χαράξεις μας έφερε γρήγορα και με ασφάλεια στην μεγάλη πύλη της Αιτωλοακαρνανίας.
Την απίστευτη γέφυρα του Ρίου Αντίριου.
Ο νέος αυτοκινητόδρομος, “Ιωνία οδός”, Αντίρριο Ιωάννινα, έχει δώσει ανάσα και ζωή σε όλη την περιοχή που τόσα χρόνια υπέφερε από τον στενό και δύσκολο, όλο στροφές παλιό δρόμο και έχει μειώσει με μεγάλη ασφάλεια τον χρόνο της διαδρομής.
Εκεί μετά το Αιτωλικό φεύγεις δεξιά για Αγρίνιο περνάς την επιβλητική βραχώδη Κλεισούρα, με την Μονή της Ζωοδόχου Πηγής να στέκεται σκαρφαλωμένη ανάμεσα στα ψηλά απότομα βράχια και μετά από λίγο βλέπεις μπροστά σου την λίμνη Λυσιμαχεία.
Στα δεξιά σου βλέπεις από μακριά την Τριχωνίδα ήρεμη να σε καλεί και ξεκινάς το ταξίδι σου για να γνωρίσεις την λίμνη με τα χωριά της.
Η φύση γύρω από την λίμνη απίστευτα πράσινη, γοητευτική.
Από την μία μεριά το Παναιτωλικό και από την άλλη το όρος Αράκυνθος σε καλώς ορίζουν στην καταπράσινη γοητευτική τους ομορφιά.
Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη λίμνη της χώρας και η πιο καθαρή με πολλά είδη ψαριών, αλλά και πλήθος από σπάνια πουλιά.
Η Τριχωνίδα επίσης είναι μία από τις λίγες περιοχές της Ελλάδας που συναντάται η Βίδρα, δείγμα κι αυτό της καθαρότητας των νερών της αλλά και η μοναδική λιμνήσια αθερίνα.
Η καλύτερη θαλασσινή αθερίνα ψαρεύεται στη Λίμνη Τριχωνίδα.
Ναι η λίμνη είναι η μοναδική που φιλοξενεί τη θαλασσινή Αθερίνα, ένα ψάρι που ζει μόνο στην θάλασσα.
Σε κάποια μακρινή εποχή, μπήκε με κάποιο τρόπο στη λίμνη και προσαρμόστηκε απόλυτα στο γλυκό νερό της. Η τηγανιτή λιμνήσια αθερίνα, είναι ο απόλυτος μεζές για να πιείς τα τσίπουρα αγναντεύοντας την ηρεμία της λίμνης.
Στις όχθες της λίμνης υπάρχουν πανέμορφα δάση από πλατάνια, λεύκες, ιτιές και πικροδάφνες που φτάνουν μέχρι τα καταπράσινα νερά της.
Η λίμνη εκτείνεται από τα ανατολικά προς τα δυτικά και συνδέεται με ένα φαρδύ κανάλι στην Δυτική μεριά, με τη γειτονική λίμνη Λυσιμαχεία.
Η διαδρομή περιμετρικά της λίμνης, προσφέρει μοναδικές ομορφιές.
Σε μικρή απόσταση από την όχθη της, είναι χτισμένα πολλά χωριά, από τα οποία ξεχωρίζουν από την μία μεριά τα Παπαδάτες, Ματαράγκα, Γραμματικού, Γαβαλού και Άγιος Ανδρέας και από την Βόρεια πλευρά η γραφική παραλίμνια Μυρτιά, το Θέρμο με τα πλατάνια, τα νερά, την αγορά και τα πέτρινα σπίτια, το Πετροχώρι με τα παραδοσιακά πέτρινα κτίρια και η Ανάληψη, από την Ανατολική πλευρά, το μπαλκόνι της Τριχωνίδας που έχει όλη την λίμνη μέχρι την Δύση στα πόδια της.
Μια βόλτα από το Θέρμο με τα σπάνια δείγματα της νεότερης αρχιτεκτονικής, θα σας πείσει γιατί αποτελεί περίτρανα το παράδειγμα αντίστασης στη γενικότερη εγκατάλειψη της ελληνικής υπαίθρου.
Εδώ δεν θα δεις πουθενά τα γνωστά κτίσματα της λαμαρίνας και του ασοβάτιστου τσιμεντόλιθου, σήμα κατατεθέν της τραγικής ελληνικής νεοκουλτούρας.
Εδώ όλα τα κτίρια, σπίτια και μαγαζιά, πετρόκτηστα με όμορφα μπαλκόνια και παντού κόκκινα κεραμίδια.
Η μεγάλη πλατεία με τα παλιά πλατάνια και τα τρεχούμενα νερά σε γαληνεύει, σε ηρεμεί και σε τραβάει για ένα ελληνικό καφεδάκι ακούγοντας μόνο τα νερά να τρέχουν.
Εκτός αυτού, το Θέρμο διαθέτει έναν φανταστικό περιβαλλοντικό πλούτο με κατάφυτες πλαγιές που κατηφορίζουν για να σμίξουν με τα κρυστάλλινα νερά της λίμνης Τριχωνίδας.
Η κατηφορική διαδρομή για την Μυρτιά και τον παραλίμνιο Πέρεβος μαγευτική, γεμάτη πλατάνια, οπορωφόρα και λεύκες που σε συντροφεύουν μέχρι την παραλία. Οι τεράστιες ιτιές βρέχουν τα μακριά κλαδιά τους στην λίμνη σαν να πίνουν το κρυστάλλινο νερό της.
Η φύση μαγευτική, η λίμνη κρύσταλλο, να αντικατοπτρίζει τα αντικρινά βουνά.
Μόνο μερικά πουλιά τιτιβίζουν χαμένα μες τις καλαμιές, λίγοι κορμοράνοι λιάζονται με ανοιχτές τις φτερούγες τους νωχελικά και μερικές πάπιες κάνουν την πρωινή τους βόλτα στα πράσινα νερά της λίμνης.
Τα “Νανοβουτηχτάρια” εντυπωσιάζουν με τα εκπληκτικά μακροβούτια τους, μέχρι που λες ότι δεν θα βγουν ποτέ ξανά έξω.
Η ώρα για ένα ουζάκι ιδανική…
Το ταβερνάκι “Η Μυρτιά” επάνω στο κύμα, που λέμε, μόλις έχει ανοίξει και μια γιαγιά καθαρίζει πατάτες , αγναντεύοντας την ήρεμη λίμνη.
Το λίγο υπερυψωμένο πλάτωμα κάτω από τους ευκαλύπτους και τα πλατάνια που γέρνουν επάνω από την λίμνη εικόνα μαγική, με μερικά τραπεζάκια πάνω από την λίμνη σαν να είσαι στο καλύτερο θεωρείο της σκάλας του Μιλάνο.
Αυτά που ακολούθησαν δεν περιγράφονται με λόγια…
Αυτήν την γαλήνη και την ηρεμία που σου δίνει απλόχερα η λίμνη, πρέπει να τα ζήσετε!!!
Να χαζέψετε τα πουλιά που περνάνε, να αφουγκραστείτε τους διαλόγους των κρυμμένων πουλιών, μέσα από τις καλαμιές, να μετρήσετε την ανάσα της νανοβουτήχτρας πάπιας και να ψάχνεται που στο καλό θα βγει….
Να δοκιμάσετε την τηγανητή πατάτα, την ξεροψημένη λιμνήσια λευκή αθερίνα και την ντομάτα με χοντρό αλάτι στα τέσσερα!!!
Εδώ η φύση φωνάζει… αποθανάτισε με, ρούφηξε με, ζήσε μαζί μου !!!
Όσο και να καθίσεις όμως δεν χορταίνεις και κάποια στιγμή ξεκινάς για την επιστροφή, ακολουθώντας τον ήλιο που σιγά σιγά ξεμακραίνει αφήνοντας στην λίμνη το πορφυρένιο πέπλο του.
Επιστροφή στο σπίτι λίγη ξεκούραση και ετοιμασία για το βραδινή έξοδο.
Μπορεί να είσαι επάνω στην λίμνη και το μυαλό σου να λέει ψάρι αλλά εδώ η περιοχή λέει κρέας.
Εδώ είμαστε Ρούμελη και οι ψησταριές διάσπαρτες και όλες με τα γνωστά ψητά της περιοχής.
Βγαίνεις έξω και ακολουθείς την μύτη σου, ή καλύτερα τον φίλο σου τον ντόπιο που ξέρει τα κατατόπια.
Το καλό είναι λίγο έξω από το χωρίο, δηλαδή άντε δύο χιλιόμετρα σκάρτα, δήλωσε ο Νίκος και σε πέντε λεπτά μπαίναμε μέσα στο ” Οβελιστήριο τα κιούπια ” από την μοναδική είσοδο που σε περνάει μέσα από τις σούβλες φυσικά.
Η σούβλα στα καλύτερά της προσφέρει όλα τα είδη που η πρωτεύουσα αδυνατεί να μας δώσει.
Αρνιά, κατσίκια, κοκορέτσια, κοντοσούβλια, γαρδουμπάκια, σπληνάντερα, φρυγαδέλια με αρνίσιο συκώτι, κεφαλάκια και τα μυαλά στα κάγκελα …
Τα ήθελα όλα !!!
Ο καθένας πήρε από μία πιατέλα με ποικιλία, όχι τίποτε άλλο αλλά να αποφύγουμε τον σίγουρο τσακωμό.
Έφτασε και μια πιατέλα με ένα βουνό πατάτες και μία χωριάτική…
Πρώτη φορά δεν έφαγα πατάτα και σαλάτα. Δεν μπορούσα με τίποτα να αποφασίσω τι μου άρεσε περισσότερο από τα κρέατα.
Το κοντοσούβλι έλιωνε στο στόμα, το κοκορέτσι με την παλιά κλασσική του γεύση και ο τσιεροσαρμάς, φριγαδέλι όπως τον λένε οι ντόπιοι, τυλιγμένος με τα μπόλια του ψημένος ιδανικά ζουμερός μία γεύση πρωτόγνωρη για μένα αλλά εκπληκτική.
‘Όπως καταλάβατε εδώ δεν υπάρχει καμία φωτό … δεν προλάβαμε δηλαδή
Η πρώτη ημέρα έκλεισε με την ομορφιά της λίμνης χαραγμένη στο μυαλό και τις γεύσεις αποτυπωμένες στον ουρανίσκο.
Ώρα για ύπνο γιατί η αυριανή ημέρα θα είναι ακόμα πιο καλή.
Το πλάνο λέει εκδρομή στους ψαράδες στην λιμνοθάλασσα του Μεσολογγίου στην Θολή!!!
