Το τέλος του Μάη αρχές του Ιούνη οι Κυκλάδες έχουν μια άλλη ήρεμη ομορφιά.
Τα λιγοστά φυτά είναι ακόμα πράσινα και τα θυμάρια ανθισμένα μοσχοβολάνε όπου και να βρεθείς.
Το μελτέμι δεν έχει ακόμα ξυπνήσει από την χειμέρια νάρκη τους και οι τουρίστες ακόμα σκέφτονται που θα πάνε τον Αύγουστο …
Τα περισσότερα μαγαζιά κλειστά και εσύ κινείσαι μαζί με την ήρεμη ζωή του ντόπιου που ετοιμάζεται για το Καλοκαίρι.
Είχα στο μυαλό μου από πολύ παλιά να γνωρίσω από κοντά τον φάρο της Φάσσας τον φύλακα άγγελο του Κάβο Ντόρο!
Το κάλεσμα από την φίλη, με το σπίτι στο Γαύριο, είχε ως αποτέλεσμα η απόφαση να παρθεί άμεσα…
Την επομένη πρωί πρωί με πήρε το σκουτεράκι στους ώμους και με ακούμπησε ελαφρά εμπρός στην πόρτα του φέρυ για Άνδρο…
Ο ήλιος μόλις έσκαγε από την θάλασσα και έδινε με το βαθύ πορτοκαλί του χρώμα, το σήμα του για το υπέροχο ταξίδι.
Η εκδρομή
Ήδη δύο μέρες στο νησί είχαμε κάνει φανταστικές εκδρομές στον Νότο.
Το Νότιο μέρος έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Με πολλά ανεξερεύνητα κομμάτια όπως το Κάστρο της Φανερωμένης, και το υπέροχο μοναστήρι Παναχράντου. Και φυσικά το πολυσύχναστο πλέον Γεφύρι της αγάπης, στο Επισκοπείο, εκεί που γυρίστηκε το έργο του Παντελή Βούλγαρη “Μικρή Αγγλία”.
Διάσπαρτα μικρά χωριά με λιγοστούς κατοίκους και καφενεδάκια απλά καθημερινά, όπως παλιά.
Μοναδικά σημεία για να πιείς ένα τσίπουρο και να αγναντέψεις την μοναδική θέα όπως αυτό το καφενεδάκι της Κοχύλου.
Ημέρα τρίτη και η υπόλοιπη παρέα αγνάντευε από την βεράντα κουρασμένοι όλοι τους από την χθεσινή μεγάλη βόλτα και την πεζοπορία το απέραντο γαλάζιο.
Εγώ που δεν μπορώ το πολύ καθισιό καβάλησα το σκουτεράκι και ξεκίνησα με προορισμό τον φάρο στην Φάσσα.
Τον είχα δει από το φανταστικό ταξίδι μου, εκεί στα χωρία που συνεννοούνται με σφυρίγματα, στον Αντιά στην Β. Εύβοια, στο Κάβο Ντόρο.
Ένα γρήγορο τσίπουρο, στο Ανδρικόν με τα Ελληνικά καλούδια, για να πάρω δύναμη και οδηγίες για το μεγάλο ταξίδι.
Άστα τα τσίπουρα τώρα δοκίμασε τις νέες μπύρες που έφερα, φρέσκες Ελληνικές ψυγείου, μου είπε ο Γιάννης και πήγε να φτιάξει μεζέ για να τα πούμε…
Έφτασαν οι μπύρες ο μεζές και άρχισε κατ’ αρχήν η πολιτική ανάλυση απαραίτητη σε κάθε συνάντηση…
Και επειδή αυτές οι κουβέντες με τις μπύρες και τα τσίπουρα ξέρω ότι δεν τελειώνουν ποτέ, μετά από λίγο σηκώθηκα βιαστικά και του είπα…
Άντε θα τα πούμε πάω στον φάρο της Φάσσας!
Περίμενε που πας να σου πω πως θα πας, είναι μακριά να ξέρεις και ο δρόμος χώμα.
Που θα το πας το καημένο το σκουτεράκι, εκεί θέλει αυτοκίνητο.
Αλλά εγώ έχω εμπιστοσύνη στον παρτενέρ στην αντοχή και την υπομονή του μαζί μου.
Και κάπως έτσι η περιπέτεια για την αναζήτηση του Φάρου της Φάσσας ξεκίνησε!
Η εξερεύνηση στα αχαρτογράφητα
Ο δρόμος μακρύς στην αρχή, άσφαλτος μέχρι κάπου εκεί μετά τον Επάνω Φελλό.
Στην συνέχεια, βατός χωματόδρομος, που στο τέλος αγρίεψε ολίγον και το σκούτερ άρχισε να διαμαρτύρεται σιωπηλά…
Μετά από σαράντα λεπτά περίπου βρέθηκα στο πουθενά.
Γύρω γύρω πέτρες και βράχια και κάπου στο βάθος κάτι πρασίνιζε με δύο τρία σπίτια.
Είχα φτάσει ή είχα ακόμα δρόμο ?
Προχώρησα λοιπόν μέχρι τα πράσινα χωράφια και βρέθηκα στην περιοχή Κάλαμος.
Δίπλα σε ένα μικρό μαντρί με πρόβατα ο μοναχικός βοσκός τάιζε τα ζωντανά και τον μοναδικό γάιδαρο.
Επιτέλους άνθρωπος σκέφτηκα από μέσα μου, δεν χάθηκα, και σταμάτησα να ξεκουραστώ.
Μου αρέσει να πιάνω κουβέντα με τον κόσμο γενικά.
Τελικά η απλή στάση έκλεισε σχεδόν μισάωρο να κουβεντιάζω με τον βοσκό στο πουθενά!
Τώρα είναι τα δύσκολα μου είπε αλλά θα σε εντυπωσιάσει το τοπίο, αξίζει που έφτασες μέχρι εδώ…
Επομένως δεν υπήρχε επιστροφή και έτσι προχώρησα στον βατό για αυτοκίνητο, αλλά δύσκολο για το σκουτεράκι χωματόδρομο.
Τελικά αρκετά μετά ξεπρόβαλε ο φάρος στο βάθος, αγέρωχος και επιβλητικός.
Οι πρώτες φωτό βγήκαν και συνέχισα μέχρι κοντά του.
Από απέναντι η Εύβοια μας κοιτούσε με την αγέρωχη Όχη να αγναντεύει και αυτή το στενό.
Πράγματι το μέρος εντυπωσιακό. Βρισκόμουν στο πουθενά με την θάλασσα στα πόδια μου στο στενό του Καφηρέα του “Κάβο Ντόρο” όπως όλοι το ξέρουμε.
Εκεί που συνήθως η θάλασσα στο στενό βγάζει όλη της την δύναμη χτυπώντας τα βράχια και τα μποφόρ φτάνουν τα εννέα και τα δέκα.
Εκεί στο βασικό πέρασμα για όλα τα καράβια που πάνε από την Μαύρη Θάλασσα στον Πειραιά.
Το κτίριο του Φάρου
Προχώρησα κοντά του …
Το κτήριο μεγαλειώδες κλασσική εμφάνιση φάρου, αλλά σε κατάσταση εγκατάλειψης.
Έδειχνε τα χρόνια του και την αφροντισιά του αλλά έστεκε δυνατός απέναντι στις καιρικές συνθήκες. Φύλακας άγγελος του Καφηρέα, να φωτίζει το διάβα των ναυτικών στο δύσκολο πέρασμα.
Κλειστός πλέον, χωρίς τον φαροφύλακα, της παλιάς εποχής. Τότε που ζούσε μόνιμα εκεί για να τον ανάβει κάθε δειλινό τότε την εποχή του πετρελαίου. Τώρα έφτασε το ρεύμα και θέλει απλά που και που έναν έλεγχο.
Ανέβηκα τα πέτρινα σκαλιά του και έκατσα στην άκρη αγναντεύοντας τα στενά.
Ένα πολεμικό κατέβαινε αργά το στενό και δυο τρία εμπορικά ανέβαιναν την ανηφόρα προς τα Δαρδανέλια. Ο καιρός ήρεμος και μόνο τα θαλασσοπούλια ακούγονταν από τα βράχια.
Οι Φάσσες, αυτά τα λευκά αγριοπερίστερα που φωλιάζουν στα βράχια της περιοχής και που αστράφτουν στον ήλιο, καθώς φτερουγίζουν, έδωσαν το όνομά τους στον λευκό φάρο της περιοχής.
Ο πύργος του φάρου έστεκε καμιά εικοσαριά μέτρα πάνω από το κεφάλι μου.
Ηλεκτρικός πλέον από το 1993 να δίνει την λευκή του αναλαμπή κάθε τρία δευτερόλεπτα σε απόσταση 30 ναυτικών μιλίων.
Από κάτω το “φαρόσπιτο” ένα τετράγωνο κτίσμα ήταν η παλιά κατοικία των φαροφυλάκων και ή βάση του φάρου διακόσια μέτρα πάνω από την θάλασσα.
Λένε ότι τα παλιά τα χρόνια οι πολυμήχανοι γεωργοί, που είχαν χωράφια στην περιοχή, απέφευγαν τον καύσωνα της ημέρας.
Προτιμούσαν να δουλεύουν τα βράδια κάτω από το λαμπερό φως του φάρου.
Τελικά απομακρύνθηκα για να έχω ολόκληρη την εικόνα του…
Ωστόσο κάθισα και τον χάζευα για λίγο ακόμα και μετά κατηφόρισα για την μικρή παραλία από κάτω.
Τελικά μια βουτιά στα καταγάλανα ήρεμα νερά ήταν απαραίτητη μια που ο καιρός το επέτρεπε.
Η επιστροφή
Η επιστροφή αυτήν την φορά εύκολη και πιο γρήγορη. Δεν υπήρχε πλέον η αγωνία και έφτασα στην απέναντι μεριά του λιμανιού στον φάρο του Λιμανιού στο Γαύριο.
Κάθισα, σαν άλλος Ξέρξης, ψηλά στον λόφο να χαζέψω και να περιμένω τα απογευματινά πλοία. Ακόμα μία εξερεύνηση είχε φτάσει στο τέλος.
Ευτυχισμένος ανέβηκα να βρω την παρέα η οποία ήταν φυσικά στην ίδια θέση αγναντεύοντας το καταγάλανο Αιγαίο.
Κείμενα φωτογραφίες GiorgioGrigor
Εδώ ένα από τα ωραία αντιπροσωπευτικά βίντεο της περιοχής του φάρου της Φάσσας.
