Ο Σεπτέμβριος είναι ένας από τους αγαπημένους μου μήνες για εξορμήσεις και αναζητώ πάντα μέρη για να αδειάσει το μυαλό από την τρέλα του καλοκαιριού, να ηρεμήσει η ψυχή και να προετοιμαστεί το πνεύμα για τον κρύο Χειμώνα.
Ειδικά το τέλος Σεπτέμβρη, τότε που όλοι είναι ακόμα γεμάτοι από καλοκαίρι και οι εκδρομείς λιγοστοί, αξίζει να πας σε μέρη πολυσύχναστα αλλά μαγικά!
Το taste-local πλάνο, έλεγε μία μικρή δόση Αρκαδίας, με πέρασμα φυσικά από την αγαπημένη μας Νεμέα…
Πρώτη στάση το μεσημέρι της Παρασκευής για ένα καλό κόκκινο κρασάκι, που αλλού στην Νεμέα.
Τέλη Σεπτέμβρη λοιπόν και ο τρύγος καλά κρατούσε.
Ένα μεγάλο κομμάτι του οινικού κόσμου είναι μαζεμένο στην Νεμέα και στην ευρύτερη περιοχή που βγαίνει το γνωστό σε όλους υπέροχο Αγιωργίτικο.
Όλο το οροπέδιο της Νεμέας έβραζε από το συστηματικό μάζεμα των σταφυλιών.
Τα αμπέλια γεμάτα κόσμο που μάζευε τον υπέροχο βαθυκόκκινο καρπό, τα τρακτέρ πηγαινοέρχονταν γεμάτα με σταφύλια και τα οινοποιία δούλευαν στο φουλ.
Ο τρύγος καλά κρατεί ακόμα και όλη η ατμόσφαιρα μύριζε μούστο!
Για το τριήμερο στην ορεινή Αρκαδία απαραίτητη είναι και η στάση στην Αρχαία Νεμέα για να δούμε τα υπέροχα αρχαία, αλλά και για να ξυπνήσουμε την φαντασία της πιτσιρικαρίας με τον μύθο του Ηρακλή και το λιοντάρι της Νεμέας!
Και λίγο ιστορία…
Στην ελληνική μυθολογία, το λιοντάρι της Νεμέας ήταν ένα λιοντάρι που ζούσε στην περιοχή της Νεμέας και σκόρπιζε τον φόβο.
Ήταν απόγονος του Τυφώνος και της Έχιδνας ή του Όρθρου και της Χίμαιρας. Υπάρχει ακόμα η άποψη ότι έπεσε από τη Σελήνη και ήταν απόγονος του θεού Δία και της θεάς Σελήνης. Το θηρίο αυτό σκοτώθηκε τελικά από τον Ηρακλή.
Η θανάτωση του λιονταριού του ήταν ο πρώτος άθλος που ανατέθηκε στον Ηρακλή από τον Ευρυσθέα (βασιλιά των Μυκηνών).
Ο Λέων είχε πολύ σκληρό δέρμα, το οποίο δεν μπορούσε να τρυπηθεί από όπλο. O Ηρακλής χρησιμοποίησε στην αρχή το τόξο και το σπαθί του, χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά πάλεψε ο ίδιος με γυμνά χέρια με το θηρίο και το έπνιξε. Στη συνέχεια προσπάθησε να το γδάρει, αλλά και αυτό στάθηκε αδύνατο. Η θεά Αθηνά του συνέστησε να χρησιμοποιήσει τα δόντια του ίδιου του ζώου, όπως και έκανε ο Ηρακλής, καταφέρνοντας τελικά να του πάρει το δέρμα.
Ο ήρωας φόρεσε την «λεοντή» (δέρμα, τομάρι λέοντος) και πήγε στον Ευρυσθέα να του πει ότι εκτέλεσε την πρώτη αποστολή του. Μόλις τον είδε να μπαίνει ο Ευρυσθέας τρομοκρατήθηκε, νομίζοντας ότι επρόκειτο για το ίδιο το Λιοντάρι, και κρύφτηκε σε ένα πιθάρι. Ο Ηρακλής κράτησε τη λεοντή και τη φορούσε πάντα, ως πανοπλία.
Όταν ο ήρωας έφτασε στη Νεμέα για να σκοτώσει το λιοντάρι, τον φιλοξένησε ο Μόλορχος, ένας ντόπιος βοσκός. Ο Μόλορχος, σύμφωνα με την παράδοση, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που απέδωσε στον Ηρακλή θεϊκές τιμές.
Το νεκρό σώμα του Λέοντος μεταφέρθηκε από τους θεούς στον ουρανό και σχημάτισε τον Αστερισμό του Λέοντα.
Πηγή https://www.nemea.gr/post/lewn-ths-nemeas
Στην ανεξερεύνητη ορεινή Αρκαδία
Αφήσαμε πίσω μας την Νεμέα με τα λιοντάρια της και με μερικά μπουκάλια Αγιωργίτικο στις αποσκευές, περιπλανηθήκαμε ανάμεσα από αμπέλια και τοπία ονειρεμένα.
Αυτήν την φορά πιάσαμε τα βουνά και αντί να περάσουμε από το Λεόντειο, για γρήγορη διαδρομή προς Λεβίδι, πήραμε την διασταύρωση δεξιά προς Αηδόνια και Ψάρι στα ορεινά μονοπάτια του Αγιωργίτικου!
Η στάση στα Αηδόνια υποχρεωτική!
Εκτός από το επιβλητικό Μυκηναϊκό νεκροταφείο που θα θαυμάσετε, μια μικρή παράκαμψη θα σας οδηγήσει κατευθείαν στους καταρράκτες !
Ναι τώρα τελευταία έχω αποκτήσει ένα σοβαρό “σύνδρομο καταρράκτη” που μου λέει χαριτολογώντας και ο οφθαλμίατρος…
Και υπάρχουν πολλοί ακόμα και δίπλα στην Αθήνα όπως αυτός ο καταρράκτης του ονείρου, της Ραπεντώσας, στην αγαπημένη μας Πεντέλη, τόσο κοντά που θα έπρεπε κάθε Αθηναίος περιπατητής να έχει λουστεί στα παγωμένα νερά του!
Απολαύστε την φύση και αν είστε τολμηροί τσαλαβουτήξτε στην κρύα λίμνη για μία γρήγορη τοπική κρυολουσία. Εγώ πάντα έχω μαζί μου μαγιό και παπούτσια αθλητικά ποταμιού, όπως τα έχω βαφτίσει…
Η γύρω φύση οργιάζει το βουητό του καταρράκτη μαγευτικό τραγούδι σε κρατά δυνατά κοντά του!
Απολαύστε το όσο περισσότερο μπορείτε γιατί σπάνια το βρίσκετε!
Και αν ξανά βρεθείτε στην περιοχή να θυμάστε ότι από εδώ έχετε φτάσει πολύ κοντά στον καταπληκτικό ναό του Επικουρίου Απόλλωνα στην Φιγαλία και φυσικά στους καταρράκτες της Νέδα της Νύμφης της Πελοποννήσου.
Και μετά από την ανάταση του πνεύματος και της ψυχής πρέπει να φροντίσουμε και το άμοιρο το σώμα!
Γι αυτό από εκεί κατευθείαν στο Ψάρι στον Μπουράζο για φαΐ!
Και αν είστε τυχεροί και έχει γουρουνοπούλα μην διστάσετε καθόλου!
Αλλιώς επιδοθείτε στην μάχη του τέλεια ψημένου κοψιδιού μαζί με το φίνο χύμα κρασάκι της περιοχής.
Ρίξτε και Καζαντζίδη στο παλιό τζουκ-μποξ και όλα τα κέφια στο φουλ, με ένα γρήγορο χορό στην πίστα ανάμεσα από τα τραπέζια!
Γνωρίζοντας την περιοχή
Και τώρα να δούμε ποιος θα οδηγήσει μέχρι το κρεβάτι…
Από εκεί υπομονή για 45 λεπτά και φθάσαμε στο Λεβίδι, το ωραίο αρχοντικό κεφαλοχώρι που είναι απλωμένο στους πρόποδες του Μαινάλου.
Κλασσική πετρόκτηστη ομορφιά, το Λεβίδι, με τα αρχοντικά να δεσπόζουν και να σου διηγούνται την μακριά παράδοση και ιστορία του χωριού.
Με την πλατεία να κυριαρχεί και να γεμίζει τον ταξιδιώτη με οσμές από τα κοψίδια και τα γουρουνόπουλα που αφθονούν στην περιοχή.
Τώρα ο καφές στην πλατεία θα σας κρατήσει μέχρι την κοντινή Βυτίνα.
Αν φτάσατε στο Λεβίδι από άλλη μεριά, από την εθνική χωρίς στάση στην Νεμέα και αποφασίσετε να του αφιερώσετε την ημέρα θα περάσετε υπέροχα!
Μην ξεχνάτε… Ήσαστε στο Μαίναλο το καταπράσινο βουνό της Αρκαδίας!
Το τριήμερο στην ορεινή Αρκαδία επιβάλει να το ρίξετε και λίγο έξω…
Οι βόλτες στα γύρω μονοπάτια θα σας αποζημιώσουν και θα απολαύσετε την γύρω φύση.
Στο Λεβίδι υπάρχουν πολλά αρχοντικά και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα όλα φτιαγμένα με γούστο και σύμφωνα με την τοπική παράδοση.
Πολλοί μικροί και μεγάλοι ξενώνες που θα σας ικανοποιήσουν απόλυτα.
Θα φάτε στον Κουμπούρη ή στο Βαρελάδικο τις κλασσικές ταβέρνες στην κεντρική πλατεία, που είναι τα μέρη με την σωστή τοπική ελληνική κουζίνα και τις ντόπιες σούβλες.
Εμείς ήπιαμε το καφεδάκι μας στην πλατεία απλωμένοι στην απογευματινή λιακάδα σαν χαδιάρες γατούλες και ξεκινήσαμε για Βυτίνα.
Προορισμός Βυτίνα
Από εδώ και πέρα η Βυτίνα είναι ακόμα μερικές βαθιές αναπνοές, μέχρι την τελική μας ανάπαυλα.
Από την Ανατολική μεριά θα φτάσουμε στην Δυτική πλευρά του Μαινάλου και αν μπείτε και σε κανένα χωματόδρομο μέσα στο δάσος η φύση θα σας αποζημιώσει ! Τολμήστε το αξίζει!
Και τελικά μέσα από μία ήρεμη φύση στους πρόποδες του χειμερινού προορισμού για σκι στο Μαίναλο φτάνεις στη Βυτίνα, τον κλασσικό χειμωνιάτικο τόπο διακοπών.
Το χωριό των σκιέρ και του χιονιού μιας και είναι όλη η περιοχή μία ανάσα από το χιονοδρομικό κέντρο.
Και αυτή χτισμένη στην Δυτική πλευρά του Μαινάλου, ανάμεσα από τα έλατα και τις μυρωδιές του βουνού σε κρατάει με μία μαγική δύναμη στην πετρόκτηστη αγκαλιά της.
Γνωρίζοντας την Βυτίνα
Μόλις μπαίνεις στο χωριό συναντάς το ξενοδοχείο Art Μαίναλον.
Δεν είχαμε κλείσει πουθενά, είδαμε ανοικτά και μπήκαμε…
Η πρώτη εντύπωση “Art” είναι διάχυτη στον χώρο και η απόφαση μας άμεση. ΕΔΩ !!!
Η ώρα πέρασε ανάμεσα στους διαδρόμους και στα διάφορα δωμάτια που ευγενικά η ιδιοκτήτρια μας έδειχνε και μας ξεναγούσε. Όλα διακοσμημένα διαφορετικά με αυθεντικούς πίνακες από Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες.
Το Μαίναλο από το μπαλκόνι μας επιβλητικό μας προσκαλούσε για τις πεζοπορίες μας.
Αισθανόμουν ότι έκανα υπέρβαση στην καθημερινότητα μου, αλλά η ζεστασιά και η ομορφιά του χώρου με κράτησε! Το ίδιο αισθάνθηκα όταν κατέβηκα και στο σαλόνι για ένα τσάι απέναντι από το τζάκι.
Όλα προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια.
Φυσικά στην Βυτίνα υπάρχουν πολλά υψηλού επιπέδου ξενοδοχεία, ξενώνες και καταλύματα όπου μπορείτε να βρείτε την ατμόσφαιρα που προτιμάτε.
Το τριήμερο στην ορεινή Αρκαδία προδιαγράφεται λαμπρόν!
Και ήρθε η ώρα του φαγητού …
Το πρώτο βράδυ κουρασμένοι από την μεγάλη γύρα αποφασίσαμε να μην αρχίσουμε το ψάξιμο και έτσι ο ευγενικός ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου μας πρότεινε το εστιατόριο του ξενοδοχείου, το Δειπνοσοφιστές που λειτουργεί μόνο για τα γκρουπ του ξενοδοχείου.
Με αντίστοιχη διακοσμητική τάση ART και το εστιατόριο του ξενοδοχείου με μεγάλα και άνετα τραπέζια και εντυπωσιακά φωτιστικά φτιαγμένα από κέρατα βουβαλιών.
Το φαγητό πολύ καλοδουλεμένο φαινόταν ότι είχε την φροντίδα και την αγάπη που δίνει μια νοικοκυρά στο σπιτικό της φαγητό. Φάγαμε αγριογούρουνο με σύκα, αρνάκι γκιούλμπασι στην γάστρα και ήπιαμε άφθονο κόκκινο χύμα κρασί από την κοντινή Νεμέα.
Φαγητό στην Βυτίνα
Την επόμενη μέρα μετά ολοκληρώνουμε με φαγητό το τριήμερο στην ορεινή Αρκαδία.
Μετά από δίωρη πεζοπορία και βόλτα στα στενά του χωριού βρεθήκαμε μπροστά στην ταβέρνα Κληματαριά όπου δοκιμάσαμε εξαιρετικό κόκορα με χυλοπίτες, πολύ ωραία πίτα με χόρτα και άλλες τοπικές Αρκαδικές λιχουδιές, σε έναν ατμοσφαιρικό χώρο γεμάτο θαλπωρή και παράδοση καθ’ ότι η Κληματαριά βρίσκεται εκεί από το 1931.
Αξίζει όμως να επισκεφθείτε και το Αρχοντικό της Αθηνάς και το Κουτούκι του Γιάννη όπου θα φάτε εξίσου καλά όλα τα τοπικά και γνήσια φαγητά της Αρκαδικής γης.
Ο καφές στην όμορφη κεντρική πλατεία του χωριού και η επίσκεψη στα γύρω μαγαζάκια είναι μια εμπειρία που δεν πρέπει να χάσετε.
Ειδικά αν είστε λάτρεις του μελιού εδώ θα είναι ο Παράδεισος σας!
Η ορεινή Αρκαδία φημίζεται για τα μέλια της
Το χωριό γεμάτο από μικρά δρομάκια και παλιά αρχοντικά με πολλά μαγαζάκια με τοπικά προϊόντα και την κεντρική πλατεία της δίπλα στην παλιά εκκλησία σε προσκαλεί να την ερωτευτείς και να την κάνεις τον αγαπημένο σου χειμωνιάτικο προορισμό.
Ο παλιός ξυλόφουρνος του χωριού, με τα καρό πλακάκια, σε τραβάει με την μυρωδιά του φρέσκου ψωμιού από μακριά και σε αποζημιώνει με την παλιά χωριάτικη γεύση του που σου φέρνει τις παλιές παιδικές αναμνήσεις.
Στο παλιό κλασσικό μπακάλικο όλα τα πράγματα στοιβαγμένα σύμφωνα με την παλιά πατροπαράδοτη συνταγή.
Το ένα πάνω στο άλλο… σχεδόν ανακατεμένα, αλλά ξεχωριστά, με μία μαεστρία και μία τεχνική που θα την ζήλευε και το τσίρκο Medrano.
Τα γύρω χωριά
Το σπάνιο κλίμα του χωριού, που εδώ και χρόνια θεωρείται ένα από τα πιο υγιεινά της Ελλάδας, σου ανανεώνει μέσα στο διήμερο το σώμα και την ψυχή σου.
Οι βόλτες στα περίχωρα θα σε περάσουν οπωσδήποτε από τον δρόμο όλων των ερωτευμένων, την οδό αγάπης, λίγο έξω από το κέντρο. Αλλά να προσπαθήσετε να έρθετε το Φθινόπωρο, όταν τα φύλλα των δέντρων κιτρινίζουν και είναι έτοιμα να πέσουν, και θα αντικρίσετε ένα θέαμα μοναδικό, σχεδόν μαγικό!!!
Και το τριήμερο στην ορεινή Αρκαδία συνεχίζεται…
Από την Βυτίνα μπορείτε εύκολα να πάτε κοντινές εκδρομές στα γύρω χωριά.
Αξίζουν φυσικά τα ιστορικά Δημητσάνα, Στεμνίτσα, Ελληνικό & Καρύταινα αλλά και στα πιο μικρά και γραφικά όπως Αλωνίσταινα, Ελάτη, και τα Λαγκάδια, γνωστά για τους μαστόρους της πέτρας.
Εδώ θα βρείτε και θα γευτείτε μια άλλη Ελλάδα.
Όλα τα χωριά διαθέτουν υπέροχα ξενοδοχεία και πετρόκτηστους ξενώνες ιδανικά για μια ευχάριστη διαμονή.
Μία ενδιαφέρουσα πρόταση είναι να δοκιμάσετε τα κρασιά των παραγωγών στην περιοχή της Νεμέας σε μερικά από τα επισκέψιμα οινοποιία και να διαλέξετε τα κρασιά σας ή να κάνετε μαθήματα μαγειρικής με τοπικά προϊόντα καθοδηγούμενοι από ντόπιες νοικοκυρές !
Φυσικά αν πέσετε στην περίοδο του τρύγου (Αύγουστο-Σεπτέμβριο) θα έχετε την μεγάλη χαρά να ζήσετε την μεγαλύτερη εμπειρία της ζωή σας!!!
Εδώ στο gastronomytours θα βρείτε τον τρόπο για να κλείσετε το ραντεβού σας για να δοκιμάσετε από τους παραγωγούς τα τοπικά προϊόντα τους, αλλά και για να κάνετε μαθήματα μαγειρικής σε εκατοντάδες προορισμούς ανά την Ελλάδα…
Και μια και είσαστε στην Πελοπόννησο ρίξτε μια ματιά στο τι μπορείτε να επισκεφτείτε κοντά σας
https://gastronomytours.com/destinations/peloponnese/
Η επιστροφή
Η υπόσχεση που αφήσαμε, παίρνοντας την επιστροφή για Αθήνα, σε όλους τους νέους φίλους που αποκτήσαμε το Σαββατοκύριακο ήταν ότι πολύ γρήγορα θα ξανά τσουγκρίσουμε τα ποτήρια μας και θα ευχηθούμε υγεία και μακροζωία γιατί εμείς εδώ στην Ελλάδα ή στην θάλασσα ή στο βουνό πάντα περνάμε καλά.
Τελικά το τριήμερο στην ορεινή Αρκαδία σε καλωσορίζει σε ένα τοπίο μαγευτικό με το Μαίναλο να σου προσφέρει πολλές ώρες ηρεμίας και ξεκούρασης.
Και αν φτάσετε Χειμώνα με χιόνια, ακόμα και αν δεν είστε του σκι, το τοπίο είναι ονειρεμένο και το “après ski” στο βουνό με ένα καυτό τσάι απαραίτητο, ξάπλα σε μία sezlong με τον ήλιο να σας ζεσταίνει ανάμεσα από τα λιγοστά σύννεφα.
Δυστυχώς όλα τα καλά τελειώνουν γρήγορα…
Τολμήστε το έστω και για ένα μονοήμερο, η φύση το βουνό, το φαγητό και οι άνθρωποι θα σας αποζημιώσουν.
Αθήνα – Βυτίνα μόνο μία ώρα και πενήντα λεπτά !!!
Αξίζει και με την βενζίνη στα ύψη…
Κείμενα Φωτογραφίες
GiorgioGrigor
