Έλα έλα άσε το μπάνιο και θα σε πάω κάπου μαγικά !!!
Θα σε πάω να πιούμε τα τσίπουρα της Παρασκευής σε ένα μοναδικό παλιοκαιρινό, καφενεδάκι στον Κόχυλο.
Στο μικρό χωριό πάνω από το Κόρθι, θα αγναντέψουμε από το μπαλκόνι του καφενείου το απέραντο γαλάζιο Αιγαίο να φτάσει η ματιά μας μακριά μέχρι την Ικαρία και να μας φιλέψει ο κυρ Γιώργος με την Χαρούλα τα λίγα και σωστά για τα μεσημεριανά μας τσίπουρα.
Τέλη Οκτωβρίου και το τετραήμερο στην Άνδρο ήταν όνειρο, σαν να ήταν ακόμα καλοκαίρι, με 25 βαθμούς και μια θάλασσα λάδι, να την πιεις με το κουτάλι !!
Δεν ήθελα και πολλά παρακάλια και ακολούθησα αμέσως τη φίλη μου αν και στον γυρισμό εγώ θα την έριχνα την βουτιά στον Άγιο Πέτρο, έτσι για το καλό !
Θα περάσουμε μια βόλτα πριν και από το κάστρο της Φανερωμένης να μας ανοίξει η όρεξη…
Σε όλη την διαδρομή το μάτι μου χόρταινε πράσινο από την μια, γαλάζιο από την άλλη.
Όλη η διαδρομή καταπληκτική, λες και δεν ήμουνα σε Κυκλαδονήσι, αλλά κάπου στο Πήλιο και χορταίνοντας την φύση με τα πολλά, φτάσαμε στο κάστρο της Φανερωμένης.
Το κάστρο Φανερωμένης θέλει περπάτημα, έχει απίστευτη θέα και θα περάσουμε φανταστικά, αλλά ο στόχος και το μυαλό μου ήταν στο καφενείο.
Είχε φτάσει μεσημεράκι και από το περπάτημα είχαν ανοίξει τα πνευμόνια μου και η όρεξη έστελνε επείγοντα sms στον εγκέφαλο…
Κατεβήκαμε λοιπόν από το κάστρο και κατευθείαν πορεία στον Κόχυλο.
Παρκάρεις στην άπλα, στην αρχή του χωριού, και κατηφορίζεις το στενό δρομάκι για το κέντρο, να βρεις τον Άη Γιώργη την κεντρική εκκλησία και απέναντι ακριβώς βρίσκεις το καφενείο.
Τα πάντα έρημα και κλειστά, άνθρωπος πουθενά σχεδόν Χειμώνας.
Το καφενεδάκι φυσικά κλειστό, μόνο δύο γατιά ξαπλωμένα στις καρέκλες φόρτιζαν από τον χειμωνιάτικο ήλιο.
Και τώρα τι κάνουμε…σιγοψιθύρισα απογοητευμένος.
Κατάλαβα θα χορτάσουμε με θέα Αιγαίο και πράσινο βουνό για σαλάτα χα χα χα.
Η κολλητή φίλη, γνώστρια μεγάλη, προχώρησε προς την πόρτα έβγαλε το τηλέφωνο και έδωσε το στίγμα.
Με θριαμβευτικό ύφος μας φώναξε.
Ελάτε καθίστε ανεβαίνουν !
Αφήσαμε την μαγευτική θέα από την βεράντα του Άη Γιώργη και περάσαμε το ιδιαίτερο μικρό γεφυράκι που ενώνει το καφενείο με τον δρόμο.
Περιμέναμε με αγωνία και μέσα σε λίγα λεπτά το ζευγάρι, ο Γιώργος και η Χαρούλα ανέβηκαν χαμογελαστοί, καλωσορίζοντας μας, από την μικρή σκάλα από το σπίτι τους κάτω και το καφενεδάκι που άνοιξε μόνο για εμάς.
Καθίσαμε για λίγο και μιλήσαμε μαζί τους για το δύσκολο καλοκαίρι που πέρασε εν μέσω Covid, για την δύσκολη ζωή στο χωριό, την μοναξιά του Χειμώνα, την τρέλα του καλοκαιριού, φιλοσοφήσαμε για λίγο την ζωή και ξαφνικά τα γκαζάκια πήραν φωτιά…
Άνοιξε το ψυγείο και βγήκαν όλα τα καλούδια, συκώτι μοσχαρίσιο από το τάπερ, γαύρος τηγανητός στο ξίδι, ρεβυθοκεφτέδες, ντομάτες και τζατζίκια για την όρεξη, που έτσι κι αλλιώς την είχαμε από το τόσο περπάτημα.
Κόπηκαν γρήγορα οι πατάτες για την κλασική φουρτάλια, βγήκαν τα τσίπουρα και η παρέα ζωντάνεψε!!!
Καθόμαστε, στην χειμωνιάτικη λιακάδα, στην βεράντα του καφενέ, με το Κόρθι και το Αιγαίο στα πόδια μας, το βλέμμα αχαλίνωτο, το πνεύμα στον ουρανό.
Απολαμβάναμε, με τα ελάχιστα, ένα τσίπουρο, και τα μεζεδάκια που ετοίμαζε ο κυρ Γιώργος στο γκαζάκι, μια ντομάτα κομμένη στα τέσσερα με χοντρό αλάτι, μερικές μαρίδες στο ξίδι με μπόλικη κάππαρη, μέχρι που έφτασε περήφανη και η κυρία Χαρούλα, από κάτω από το σπίτι, με την φουρτάλια ανά χείρας!!!
Τελικά δεν θέλεις και πολλά για να είσαι ευτυχισμένος…
Είχαμε ακουμπήσει τις τύχες μας σε καλά χέρια…
Είμαστε τυχεροί θαμώνες με οικοδεσπότες τον κυρ Γιώργο και την Χαρούλα στο υπέροχο κλασικό παλιό καφενεδάκι στον Κόχυλο, από τα ελάχιστα εναπομείναντα σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Είμαστε στο απόλυτο “taste local” προορισμό!!!
Είμαστε στον Παράδεισο της κλασικής Ελληνικής φιλοξενίας…
Καφενείο στον Κόχυλο Άνδρου
Γιώργος και Χαρούλα Ψυχάκη
Κείμενα φωτογραφίες Giorgio Grigor
