Δεύτερη ημέρα Χριστουγέννων 2019.
Φτιάχνω τις φωτογραφίες μου, επιτέλους μετά από τόσο καιρό, με τους δίσκους πλημμυρισμένους με γεύσεις, στιγμές, μυρωδιές, εντυπώσεις, αναμνήσεις …
Ξαφνικά ακούγεται το γνωστό γκλιν από το τηλέφωνο…
Η φωτογραφία σας αυτή έχει τα περισσότερα views…
Ανοίγω κοιτάω και τα μάτια βουρκώνουν.
Είναι η φωτογραφία με τα κεφτεδάκια από το θρυλικό Τριφύλλι.
Ο κυρ Γιώργος έφυγε από κοντά μας μέσα στο 19 αλλά μας άφησε την κληρονομιά του που πιστεύω να συνεχιστεί.
Μία κληρονομιά από γεύσεις, συναισθήματα και αναμνήσεις.
Το τριφύλλι λοιπόν είναι το παλιό ταβερνάκι εκεί πίσω από την θύρα 13 στο γήπεδο, στην Λεωφόρο!!!
Ήμουνα στα δέκα μου περίπου, όταν ο πατέρας μου αποφάσισε να μου κάνει το όνειρο πραγματικότητα…
Αύριο πάμε γήπεδο και ξαφνικά άρχισαν να περνάνε οι φιγούρες από τα χαρτάκια με τους παίκτες του Παναθηναϊκού από εμπρός μου.
Ζούσα την εποχή του Δομάζου, του Φυλακούρη, του Σούρπη, του Λουκανίδη, του Καμάρα και του Οικονομόπουλου…του μεγάλου Παναθηναϊκού.
Ω θεέ μου τι δώρο ήταν αυτό.
Την επόμενη από νωρίς ήμουνα πανέτοιμος για τον μεγάλο αγώνα.
Ο πατέρας μου, μαζί με τον θείο Γιώργο, και οι δύο στην ομάδα στίβου του Παναθηναϊκού, έφτασαν κατά τις έντεκα και ξεκινήσαμε για το γήπεδο.
Θα πάμε πρώτα να τσιμπήσουμε κάτι και να πάρουμε εισιτήρια από το Τριφύλλι, τους άκουσα να λένε, να πάρουμε και καμιά πορτοκαλάδα για τον αγώνα.
Θυμόσαστε πιστεύω τις πρώτες εμφιαλωμένες πορτοκαλάδες που ήταν σαν ένα πλαστικό στρογγυλό πορτοκάλι, με μία βίδα από επάνω για καπάκι.
Φτάσαμε στο γήπεδο νωρίς, ακόμα δεν είχε πολύ κόσμο και κατ ευθείαν στο Τριφύλλι για φαί.
Το μικρό οινομαγειρείο με τα παλιά βαρέλια μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση τότε, γεμάτο φιλάθλους φωνακλάδες που έτρωγαν και συζητούσαν πόσα γκολ θα βάλουμε στον αντίπαλο, σημαίες του Παναθηναϊκού κρεμασμένες στους τοίχους, την ομάδα σε μεγάλη αφίσα και μία σούρτα φέρτα με φιλάθλους κάθε λογής.
Το φαγητό καθημερινό μαγειρευτό, δύο τρεις κατσαρόλες έβαζε τότε η κα. Κούλα και τάιζε όλους τους πεινασμένους φιλάθλους.
Όλα αυτά είχαν αποτυπωθεί στο μικρό μου μυαλουδάκι, η εμπειρία να πάω γήπεδο με τον μπαμπά και τον θείο απίστευτη, μέχρι σήμερα ζωντανή σαν να είναι χθεσινή.
Από τότε και όταν μεγάλωσα αρκετά, για να εκτιμώ τις απλές καθημερινές γεύσεις πήγαινα αραιά και πού στο Τριφύλλι.
Τα ηνία είχε πια ο κυρ. Γιώργος στην ηλικία μου κοντά πλέον και ακολουθούσε πιστά την παλιά γραμμή αλλά με διαφορετικό μενού.
Την θέση των μαγειρευτών είχαν πάρει τα κεφτεδάκια, ο τηγανητός μπακαλιάρος, η συκωταριά και οι λαχανοντολμάδες που συμπληρώνουν το καρέ της επιτυχίας.
Όλα της ώρας φρέσκα και λαχταριστά.
Ναι τέσσερα πιάτα γιατί οι πατάτες δεν μετράνε… και όλα ένα και ένα.
Το κεφτεδάκι έτσι όπως πρέπει ξεροτηγανισμένο, τραγανό απ έξω και ζουμερό με τα πλούσια αρώματα από μέσα έτσι όπως το θυμόμουνα από τότε…
Οι λαχανοντολμάδες θεϊκοί με πλούσια σπιτική σάλτσα αυγολέμονο και γέμιση αρωματική, νόστιμη, μυρωδάτη, να σε ξετρελαίνουν.
Το τρίτο το καλύτερο για μένα ο μπακαλιάρος τηγανισμένος με μαεστρία με τραγανό κουρκούτι και αφράτος μέσα ζουμερός, σε συνδυασμό με την έντονη σκορδαλιά, που θέλει κάθε φορά και μια γουλιά κρασάκι να σβήσει την κάψα του σκόρδου απ το βαρέλι 13!
Το Τριφύλλι έμεινε εξήντα χρόνια τώρα σαν ο ναός της γεύσης που περνά και χάνεται στα βάθη της παιδικής μου γεύσης.
Σαν το παλιό αλουμινένιο τηγάνι της γιαγιάς, μαυρισμένο από το γκάζι, που κρατά μέσα του την γεύση.
Με την παλιά τεχνική του γυρίσματος του κεφτέ ή του μπακαλιάρου με τα δυό πιρούνια…
Πιστεύω όμως ότι βρήκε τον άξιο αντικαταστάτη του και να συνεχίσει έτσι να δίνει σε μικρούς και μεγάλους αυτά τα τέσσερα πιάτα με την γεύση του παρελθόντος.
Το τηλεφώνημα έγινε, διστακτικό κάπως, αλλά τελικά λυτρωτικό.
Τον κυρ Γιώργη τον χάσαμε αλλά το τριφύλλι δεν πεθαίνει !!!
Η απάντηση με ζωντάνεψε και ντύθηκα γρήγορα για την πρώτη επίσκεψη στο Τριφύλλι του 2020 και η ιστορία συνεχίζει να γράφει… τα κεφτεδάκια και τον τηγανητό μπακαλιάρο στα καλύτερα τους!!!
Οινομαγειρείον το Τριφύλλι
Παναθηναϊκού 7, Αθήνα 115 21
Τηλ. 210 64 46 585
Κείμενα φωτογραφίες GiorgioGrigor
Στο #TasteLocalGreece δοκιμάζουμε και προβάλουμε όλα τα αγαπημένα μας στέκια, τα τοπικά προϊόντα που ανακαλύπτουμε, τα μέρη που επισκεπτόμαστε και ταιριάζουν στη φιλοσοφία μας και στις γευστικές μας αναζητήσεις.
Τα άρθρα μας δεν έχουν κανένα εμπορικό όφελος και πολλές φορές τα καταστήματα που επισκεπτόμαστε δεν γνωρίζουν ότι θα κάνουμε αναφορά σε αυτά. Είναι όλα προσωπικές μας εμπειρίες και τα μοιραζόμαστε μαζί σας για να αναδείξουμε τις ξεχασμένες γεύσεις, τη γνησιότητα και την απλότητα που έχει χαθεί από τη ζωή μας.
