Η σκεπαστή παλιά αγορά της Καλλιθέας, κρυμμένη καλά ανάμεσα σε δύο πολυσύχναστους δρόμους κρατάει κοντά εβδομήντα χρόνια τώρα.
Με το ίδιο απέριττο στυλ, κρατάει σφιχτά την γαστρονομική καρδία της Καλλιθέας.
Γενικά έχω ένα θέμα με τις αγορές το παραδέχομαι…
Υπαίθριες, η κλειστές, με τραβάνε με μία μοναδική έλξη.
Ψάχνω τα ιδιαίτερα τρόφιμα από ντόπιους προμηθευτές που καταφτάνουν να πουλήσουν μια φορά την εβδομάδα την πραμάτεια τους σε πάγκους ιδιοκατασκευής.
Αυτά τα τυριά και τα αλλαντικά που τα βλέπω για πρώτη φορά και δοκιμάζω από το χέρι του χαμογελαστού παραγωγού, αυτό με γεμίζει, με φέρνει πιο κοντά στον κόσμο, στον τόπο και έτσι τον γνωρίζω καλύτερα.
Σε όλα τα ταξίδια μου ψάχνω την αγορά εκεί που ψωνίζει ο ντόπιος για το φαγητό της οικογένειας. Μου αρέσει να τρώω μέσα στην αγορά η στα διπλανά μαγαζάκια που ψωνίζουν τα πιο φρέσκα και σου μαγειρεύουν την ντόπια κουζίνα …
Ένα τέτοιο πόστο που αγαπώ πολύ, ουζερί δηλαδή, είναι και Η Αγορά μέσα στην μικρή αγορά της Ν. Ιωνίας δίπλα στα ψαράδικά.
Εδώ λοιπόν στην Καλλιθέα έρχομαι πολλά χρόνια και ψωνίζω τα μπαχαρικά έτσι όπως με έμαθε ο αγαπημένος μου πεθερός…
“Ότι θέλεις θα έρχεσαι εδώ στον Σωκράτη στο “Batavia”.
Aπό την Πόλη είναι και αυτός, για να σου δίνει τα φρέσκα και τα εκλεκτά…
Πάντα ψώνιζα βιαστικά και έφευγα για να προλάβω τον μάγειρα να βάλει από τα φρέσκα.
Δεν είχα πάρει μυρωδιά ότι στα δέκα μέτρα μακριά θα έμπαινα σε αυτό το υπέροχο μέρος.
Όταν ξανά κατέβηκα στην Καλλιθέα, χωρίς το μυαλό να τρέξω να προλάβω τον μάγειρα, αποφάσισα να κάνω και μία βόλτα στα γύρω μαγαζιά της αγοράς και έπεσα ξαφνικά μπροστά της!
Ήταν σαν να συναντάς τον μεγάλο έρωτα της ζωής σου…
Στην σκεπαστή αγορά της Καλλιθέας
Καθόμουν και χάζευα τον κόσμο που πηγαινοερχόταν ανάμεσα στους πωλητές που διαλαλούσαν την φρεσκάδα του μπακαλιάρου και την τρυφεράδα των χορταρικών…
Μπήκα μέσα από την Γρυπάρη, αφού ψώνισα τα απαραίτητα από τον Σωκράτη, στην “Batavia” τον παράδεισο των μπαχαρικών.
Έκανα το πρώτο πέρασμα αργά ρουφώντας τα αρώματα. Στα αυτιά μου έφταναν μπερδεμένα τα καλέσματα για τα ζωντανά ψάρια, τα φρέσκα λαχανικά, τα μοναδικά τυριά και τους γευστικούς παστουρμάδες.
Εικόνες πολύχρωμες με αρώματα που σε ταξιδεύουν αστραπιαία από την Ανατολή στην Δύση σε ένα ταξίδι μαγικό.
Έρωτας με την πρώτη ματιά!
Αυτό το στενό πέρασμα με κέρδισε, βγήκαν τα σύνεργα και ξεκίνησε η αποτύπωση.
Η αγορά σκεπαστή, στενή διώροφη, με μικρά μαγαζάκια φτιάχτηκε το 1956 από τους Πόντιους που κατέφθασαν ξεριζωμένοι. Μαζί με τους Μικρασιάτες και τους Πολίτες εγκαταστάθηκαν στην Καλλιθέα.
Κουβάλησαν μαζί τους όλα αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που άλλαξαν τον Ελληνικό τρόπο γεύσης και εμπορίου.
Εξήντα δύο μαγαζιά ήταν τα πρώτα μαγαζιά. Τόσα παραμένουν κρατώντας ακόμα και σήμερα τις παραδόσεις, τον τρόπο σκέψης και τα μοναδικά προϊόντα που μπορείς να βρεις εδώ μέσα προχωρώντας από γενιά σε γενιά αναλλοίωτα σαν και τότε.
Μπαίνοντας στην αγορά αυτό το πολύχρωμο μωσαϊκό από ανθρώπους και αρώματα με ταξιδεύει κατ’ ευθείαν στην αγορά των μπαχαρικών της Πόλης, στο “Missir Charsi”.
Όλα τακτοποιημένα με μαεστρία από τα κολοκυθάκια και τα καρότα μέχρι τις πιπεριές.
Στοιχισμένα στρατιωτάκια όλα, γυαλισμένα, λες και περιμένουν τον στρατηγό για επιθεώρηση!
Μέχρι και τα κεφαλάκια από τα αρνιά κοιτούσαν επί δεξιά σαν κατάλοιπο παρέλασης…
Ξεκινώ από την ας πούμε αρχή της από την οδό Πλάτωνος. Θα σας δώσω μερικά μικρά ερείσματα για να σας κατεβάσω εδώ στην αγορά, να ζήσετε και εσείς αυτό που ζω, να ψωνίσετε και να γνωρίσετε τους ανθρώπους, την ψυχή αυτής της αγοράς.
Από την αρχή
Στην αρχή της σκεπαστής αγοράς της Καλλιθέας δεσπόζει ο φούρνος, Γεμάτος με όλων των ειδών τα παξιμάδια αλλά και πολλά γλυκά.
Προχωράς λίγα μέτρα και η καμπανάτη φωνή από το ψαράδικο του “Μπόλη” διαλαλεί την φρεσκάδα των μπακαλιάρων. Εξυμνεί τις καραβίδες, με δυνατή, ψαράδικη φωνή, που μόλις έφτασαν ζωντανές από την Νότια Εύβοια.
Προχωράς και πέφτεις επάνω στο “όλα για το κοτόπουλο” και από δίπλα εκλεκτά κρέατα σε περιμένουν ξαπλωμένα νωχελικά στην βιτρίνα. Όλα από την φάρμα Σούφης της Ηλείας με αρνάκι γάλακτος που τα σπάει.
Εκεί δίπλα και η Φάρμα Νάξου με όλα “εισαγόμενα” από το νησί που τόσα χρόνια τρέφει την Αθήνα με εκλεκτά κρέατα και ονομαστά τυριά. Η γραβιέρα και το αρσενικό, να πρωτοστατούν ακουμπισμένα κεφάλια το ένα πάνω στο άλλο.
Φτάνω στην μέση, εκεί στην γωνία στέκει εξήντα χρόνια αγέρωχο από το 1956 το μανάβικο της Λίτσας. Σαν μία μικρή λαϊκή μέσα στην αγορά. Εδώ θα βρεις ότι κάνει κέφι η ψυχή σου από την απλή βρούβα μέχρι το πιο σπάνιο αγριόχορτο για την χορτόπιτα. όλα τακτοποιημένα στον πάγκο με αρχιτεκτονική μαεστρία.
Παράκαμψη στα δεξιά φτάνεις στους ναούς των κατεψυγμένων με τον μαύρο αστακό που αλλάζει η τιμή του χρηματιστηριακά!
Παρά δίπλα ο ναός της γαρίδας με ότι μπορείς να φανταστείς με πρωταγωνιστές την γαρίδα Αργεντινής και Εκουαδόρ. Εδώ την παράσταση κλέβει το Συμιακό γαριδάκι…
Παραδίπλα όλα τα εκλεκτά τυριά από την Παραμυθιά και ένα βούτυρο γάλακτος που σπάει μύτες. Παραδίπλα ο Σωκράτης το άλλο μεγάλο ψαράδικο με φρέσκο πράμα από τα καΐκια του στους Φούρνους της Ικαρίας.
Οι διάδρομοι και τα κρυφά
Επιστροφή στον κεντρικό διάδρομο της σκεπαστής αγοράς. Αφού δοκιμάσετε μερικές ποικιλίες από τα καλύτερα μέλια στο μοναδικό μελοπωλείο του Ανδρέα θα συναντήσετε απέναντι σας το μεγαλύτερο ντέλι της αγοράς!
Εδώ από το 1922 ζει η τρίτη γενιά της οικογένειας Μπατανιάν. Πρόσφυγες και αυτοί, Αρμένιοι στην καταγωγή από την μακρινή Καισάρεια της Καππαδοκίας. Έφεραν στην Αθήνα την τέχνη του παστουρμά και του αρμένικου σουτζουκιού. Πάλεψαν και έφτιαξαν ένα μαγαζί που εγώ μπορεί να καθόμουνα από το άνοιγμα μέχρι το κλείσιμο, να τα δοκιμάζω όλα. Τα μαλακά και ρυτιδιασμένα χέρια του ογδοντάχρονου πλέον πατέρα Μπατανιάν κερνάνε τους περαστικούς.
μαζί με ένα κομμάτι σουτζούκι, ακούω ιστορίες ανθρώπινες από τα παλιά…
Φεύγω με δυσκολία από τον ναό της γεύσης αφήνοντας πίσω μου καβουρμάδες, ντολμαδάκια, ξινολάχανα και σκουμπριά να αποζητούν έστω ένα βλέμμα μου. Ρίχνω μια τελευταία ματιά και πέφτω επάνω στον Λάμπρο που με μοναδική μαεστρία και ταχύτητα δίπλωνε τα χάρτινα χωνιά για τα όστρακα. Ο μαρμάρινος πάγκος του γεμάτος κυδώνια, γυαλιστερές, στρείδια και μύδια σε προσκαλούσε να τα μαζέψεις όλα. Μέχρι και βαζάκια με έτοιμη καθαρισμένη αχινοσαλάτα διαθέτει το κατάστημα και όσοι πιστοί προσέλθετε!
Η βόλτα στα πέριξ
Η βόλτα στην σκεπαστή αγορά της Καλλιθέας δεν τελειώνει εδώ. Γύρω γύρω ο τόπος βράζει από τα υπόλοιπα που δεν χωρούσαν μέσα και την έχουν περικυκλώσει ασφυκτικά και αποπνικτικά.
Ο Γιακουμίδης από απέναντι σε τραβάει από την μύτη με το παλιό κλασσικό καβουρντιστήρι του καφέ. Εδώ το καβούρδισμα ξεκινά από νωρίς το πρωί συνεχώς και γεμίζει την ατμόσφαιρα μαγικά αρώματα από εξωτικές ποικιλίες…
Περνάς πάλι απέναντι και μπαίνεις στο μαγαζί με τα Ρίκα τους λαχανοντολμάδες, τα μαντί, το υπέροχο λαρδί και τα κάθε λογίς “Βόρεια” ντέλι.
Ξαναμπαίνω στον Σωκράτη στην “Batavia” για να πάρω το ξεχασμένο πιπέρι από την Κουμπέμπα. Τελικά δεν αντέχω και ψωνίζω και ένα τέταρτο καφέ ελληνικό φρεσκοκομμένο!
Η σκεπαστή αγορά της Καλλιθέας σαν τις σειρήνες δεν σε αφήνει εύκολα από την αγκαλιά της.
Πρέπει να σφραγίσεις όλες τις αισθήσεις για να ξεφύγεις σαν άλλος Οδυσσέας από την ομορφιά της αλλά με την υπόσχεση ότι θα την ξανασυναντήσεις και πάλι. Θα της αφιερώσεις και άλλες ώρες στην αγκαλιά της να σε μαγεύει με τα χρώματα, τα αρώματα και τις γεύσεις της.
Και φεύγοντας από την περιοχή, επειδή θα μεσημέριασε, πεταχτείτε απέναντι στον Νέο Κόσμο για ένα πραγματικά μοναδικό street food στον Τόμας kebab, για να απολαύσετε το μεγαλείο της απλότητας!
Σκεπαστή Δημοτική αγορά Καλλιθέας
Γρυπάρη 134, Καλλιθέα 176 72
Κείμενα φωτογραφίες
GiorgioGrigor
