Η τσουχτή μακαρονάδα είναι ένα παραδοσιακό φαγητό της Μάνης που μέχρι και σήμερα χορταίνει την οικογένεια με την γεμάτη, πληθωρική της γεύση.
Και με λίγο παστό, ή λίγο σύγκλινο, φτιάξατε αμέσως μιά ελληνικότατη καρμπονάρα…
Οι πρώτες ύλες ήταν τα χειροποίητα ζυμαρικά, το ελαιόλαδο, το βούτυρο και η μυζήθρα, δηλαδή ότι έβγαζε ο τόπος που σε συνδυασμό με ένα αυγό σε αντικατάσταση του κρέατος, ήταν ένα πλήρες και χορταστικό γεύμα για όλη την οικογένεια.
Οι μακαρονάδες εκείνων των χρόνων ήταν απλές με καμένο βούτυρο, γλύνα, ή ελαιόλαδο, χοντρό πιπέρι, κρεμμύδι και λίγο παστό τον Χειμώνα, ή φρέσκια ντομάτα το καλοκαίρι και φυσικά το τυρί της περιοχής την μυζήθρα που πάντα συνόδευε και έδινε την ιδιαίτερη γεύση της.
Συνήθως η τσουχτή γινόταν με χυλοπίτες σπιτικές ή γκόγκλιες και ανάλογα με την περιοχή με λάδι ή βούτυρο.


Η επιτυχία της τσουχτής μακαρονάδας εκτός από τα φρέσκα υλικά, βασίζεται στο σωστό “τσούκσιμο” που θα κάνετε στο βούτυρο μαζί με την μυζήθρα.
Έφαγα αυτό το εξαιρετικό φαγάκι σε ένα ταβερνάκι κοντά στην Κυπαρισσία, από Μανιάτισσα μαγείρισσα και από τότε το φτιάχνω πολύ συχνά γιατί ξετρελαίνεται και η κόρη μου και πάντα μου ζητάει την μακαρονάδα με το αυγό!!!
Εγώ την κάνω πάντα με συνδυασμό βούτυρο και ελαιόλαδο έτσι όπως την έφαγα την πρώτη φορά.
Υλικά
500 γρ. σπιτικές χυλοπίτες
300 γρ. σκληρή μυζήθρα τριμμένη
80 ml. ελαιόλαδο
40 γρ. βούτυρο
4 μεγάλα αυγά
Φρεσκοκομμένο μαύρο πιπέρι
Θαλασσινό Αλάτι
Εκτέλεση
Βράζουμε τις χυλοπίτες σε άφθονο αλατισμένο νερό σύμφωνα με τις οδηγίες τις σουρώνουμε και κρατάμε ζεστές μέσα στην κατσαρόλα.
Εν το μεταξύ σε ένα βαθύ τηγάνι βάζουμε το βούτυρο, το μισό ελαιόλαδο και 250 γρ. μυζήθρα.
Μόλις κάψει το βούτυρο με το ελαιόλαδο και χρυσίσει η μυζήθρα την ρίχνουμε στα μακαρόνια, τα τσουκνίζουμε δηλαδή, και ανακατεύουμε καλά.
Τηγανίζουμε τα αυγά μελάτα, με το υπόλοιπο ελαιόλαδο.
Σερβίρουμε σε κάθε πιάτο μία μερίδα μακαρόνια, ρίχνουμε το υπόλοιπο τυρί, φρεσκοκομμένο μαύρο πιπέρι και ένα αυγό τηγανητό μελάτο.
Στα Κυριακάτικα τραπέζια μας, μου εκμυστηρευτικέ η μαγείρισσα βάζαμε και λίγο σύγκλινο, δηλαδή παστό χοιρινό, για να γίνει το φαγάκι από καθημερινό εορταστικό!!!
Και μετά μου λέτε για καρμπονάρα…