Μεσημέρι Τετάρτης κτυπάει το κουδούνι και εμφανίζεται στην πόρτα μου εντελώς απρόσμενα ο κύριος “τρία υλικά” βαστώντας στα χέρια του ταπεράκι με ρεβίθια κοκκινιστά και ξινόχοντρο !
Κύμινο εσύ θα έχεις σίγουρα, μου λέει αντί για καλημέρα, άντε πάμε κουζίνα να σου φτιάξω φαγάκι που μου έφτιαχνε η μάνα μου…
Έφερα έτοιμα βρασμένα ροβίθια από το οροπέδιο Λασιθίου απίστευτα!
Μαζεμένα με το χέρι εκεί κοντά στην μονή Βιδιανής.
Φορτσάτος άναψε τα μάτια ενώ εγώ ακόμα προσπαθούσα να καταλάβω και να διαχειριστώ τον κρητικό σίφουνα, που είχε πλήξει το ήρεμο μου δεκατιανό.
Σου έφερα να δοκιμάσεις και ξινομυζήθρα του Στειακάκη, να δεις γεύση, άσε που ταιριάζει και με το φαγάκι μας, είπε και άδειασε μία γενναία δόση κύμινο στην κατσαρόλα που είχε αρχίσει να βράζει.
Πιάσε τον ξινόχοντρο να τον ρίξουμε να βράσει, άντε γρήγορα γιατί έχουμε και δουλειές είπε χαμογελώντας…
Αυτός εγώ και τα τρία υλικά…
Ρίξαμε και τον ξινόχοντρο έβγαλα μια ντομάτα, την έκοψα στα έξι. Ανοίξαμε και την ξινομυζήθρα, με ελιές στο πλάι και κάτι παξιμάδια συμπλήρωσαν το δεκατιανό περιμένοντας να βράσει το φαγάκι μας…
Και όπως καταλάβατε βγήκαν τα τσίπουρα που είχα προμηθευτεί την προηγούμενη μαζί με δύο μαραθόπιτες και μερικά ξεροτήγανα από τον Κωστή στο Α λα Γκρεκ.
Άντε εβίβα… και ξεκίνησε η κουβέντα για τα προσεχή ανεξερεύνητα!!!
Σε δέκα λεπτά κατέβηκε η κατσαρόλα με τα κοκκινιστά ρεβίθια και τον ξινόχοντρο, από το μάτι και με πονηρό ύφος μου είπε …
Κοίτα τώρα να μαθαίνεις και έβγαλε από την σακούλα του ένα βαζάκι με αγουρέλαιο από τα ορεινά της Σητείας!
Τρεις κουταλιές μόνο, τρεις κουταλιές θέλει για να γεμίσει με τα αρώματα από το αγουρέλαιο!
Ανακάτεψε την καυτή σούπα και τα αρώματα του άγουρου καρπού ξεχύθηκαν σε όλη την κουζίνα.
Πάνε τα τσίπουρα με τις ελιές και την ξινομυζήθρα, μπήκαν σε δεύτερη μοίρα…
Μέχρι να βγουν τα πιάτα οι δοκιμές από την κατσαρόλα μας είχαν προσφέρει όλο το μεγαλείο της κρητικής κουζίνας!
Κόπηκε και το ψωμί το “σουρντούδικο” με το άρωμα το παλιό, της γιαγιάς το βαρύ, με το προζύμι να σε στέλνει στο τότε…
Μεταξύ κουταλιάς, ξινομυζήθρας και ελιάς, μου λέει μπουκωμένος.
Γράφε, γράφε την συνταγή…
Ιδού λοιπόν…
Η συνταγή…
Υλικά
2 φλ. ρεβίθια
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
ένα καρότο ροδέλες
μια ψιλοκομμένη ντοματα
1/2 φλ. έξτρα παρθένο ελαιόλαδο
Δύο φλυτζάνι ξινόχοντρο
2 κ.γ. πελτέ ντομάτας
2 κ.γ. κύμινο
4 φύλλα δάφνης
αλάτι και πιπέρι
3-4 κουτ. αγουρέλαιο
Διαδικασία
Από βραδύς μουλιάζουμε τα ρεβίθια και την επομένη τα βάζουμε να βράσουν για μισή ώρα. Σοτάρουμε για λίγο τα κρεμμύδια με τα καρότα στο μισό ελαιόλαδο, ρίχνουμε τον πελτέ, την δάφνη και την ντομάτα. Προσθέτουμε τα ρεβίθια με δύο ποτήρια νερό και τα βράζουμε για καμιά ώρα ή μέχρι να μαλακώσουν.
Μόλις βράσουν τα ρεβίθια μας και χυλώσουν ρίχνουμε το υπόλοιπο ελαιόλαδο. Προσθέτουμε τον ξινόχοντρο, το κύμινο και αλατοπιπερώνουμε. Αφήνουμε για δέκα λεπτά περίπου να βράσει μέχρι να φουσκώσει ο ξινόχοντρος και να τραβήξει τα πολλά υγρά.
Προσθέτουμε και το μαγικό αγουρέλαιο από τα ορεινά της Σητείας.
Σκεπάζουμε με μία πετσέτα και αφήνουμε για δέκα λεπτά εκτός και αν δεν μπορείτε να αντισταθείτε στα αρώματα και πλακώσετε τις δοκιμαστικές βούτες στην κατσαρόλα…
Χορτασμένοι πλέον αρχίσαμε να ονειροπολούμε και να τριγυρνάμε ανά την Ελλάδα μέσα από τους χάρτες… Βάλαμε ακόμα μερικές πινεζούλες σε διάφορα βραχώδη μικρά νησιά του Αιγαίου.
Προσθέσαμε ακόμα μερικούς καταρράκτες, κάτι περίεργους φάρους, όλα άξια να γίνουν σημεία επίσκεψης του #tastelocalgreece !
Στο τέλος βγήκαν και τα ξεροτήγανα του Κωστή!
Άνοιξα και το μέλι της μονής Τοπλού που μας είχε στείλει η φίλη μας την Άννα από τα Σητειακά γλυκά. Αργά το απόγευμα χωρίσαμε γιατί είχαμε και δουλειές…
Κείμενα φωτογραφίες GiorgioGrigor
Συνταγή Παναγιώτης Μουτσάκης
