Αχ αυτό το γλυκάκι τι ιστορία πόσα και πόσα ταψάκια ακόμα ζεστά θυσιάστηκαν για την τέρψη της οικογένειας, μαζί με το απογευματινό ελληνικό καφεδάκι του πατέρα μου στην βεράντα του σπιτιού μας .
Απολαμβάναμε τότε λοιπόν, εν έτη 1960, την ελαφριά, αφράτη, μυρωδάτη γεύση του, βλέποντας τους μουντζούρηδες και τα οτομοτρίς, καθισμένοι στην βεράντα του σπιτιού μας στο Δερβένι Κορινθίας, να περνάνε γεμάτα κόσμο για το μακρύ ταξίδι τους για τον γύρω της Πελοποννήσου ή για τον γυρισμό τους στην τότε αριστοκρατική για εμάς Αθήνα.
Ναι τότε στα υπέροχα ανέμελα παιδικά μου χρόνια, η μητέρα πάντα είχε και κάποιο γρήγορο και γευστικό γλυκάκι για να μας τρατάρει τα απογεύματα μετά το σχολείο.
Η αξέχαστη γεύση του, μαζί με το χαμόγελό της, με συντροφεύουν μέχρι και σήμερα, μου κλείνουν το μάτι και με γεμίζουν με την γλυκιά της αγάπη.
Αυτό το γλυκό λοιπόν μοιάζει πολύ με ένα αφράτο ραβανί η ένα Πολίτικο βυζαντινό χωρίς την κρέμα ή ακόμα και με ένα καλά σιροπιασμένο σάμαλι, αλλά δεν είναι τίποτα απ’ όλα αυτά…
Είναι απλά η σιροπιασμένη γιαουρτόπιτα της μαμάς μου !!!
Μου αρέσει πολύ αυτό το γλυκό κατ αρχάς γιατί είναι νόστιμο, είναι πανεύκολο, γίνεται μέσα σε λίγα λεπτά, έχει ωραία εμφάνιση και σε τραβάει από την μύτη μόλις βγει από τον φούρνο!
Είναι το τέλειο γλυκάκι με ελάχιστο κόπο!
Να το πω καλοκαιρινό, με παγωτό βανίλια ή καϊμάκι ξέρετε εσείς αυτό της ΕΒΓΑ που το βρίσκαμε στα παλιά ψυγεία.
Η να το πω χειμωνιάτικο με λίγο, τι λίγο δηλαδή, βάλτε του δύο τρεις γενναίες κουταλιές γλυκό του κουταλιού βύσσινο και θα με θυμηθείτε!!!
Και τώρα έφτασε η ώρα των πράξεων …
Φυσικά εγώ το φτιάχνω με τον παλιό τρόπο της μητέρας μου, έχοντας από παλιά ένα φλιτζάνι του τσαγιού, που πάντα χρησιμοποιούσε στα γλυκά και πάντα έχοντας ανοικτό το παλιό της τεφτέρι…
Αλλά νομίζω αυτός είναι ακόμα ο πιο εύκολος αντί να μετράμε και να ζυγίζουμε συνέχεια τα υλικά μας.
Υλικά
1/2 φλιτζ. λιωμένο βούτυρο
1 φλιτζ. ζάχαρη
3 αυγά
1 φλιτζ. σιμιγδάλι ψιλό
1 1/2 φλιτζ. γιαούρτι
1 φλιτζ. αλεύρι κοσκινισμένο
2 κουτ. γλ. μπέικιν πάουντερ
1 κουτ. γλ. σόδα
1/2 κουτ. γλ. αλάτι
Ξύσμα από ένα πορτοκάλι
1 φλιτζ. αμύγδαλα τριμμένα
20 αμύγδαλα ολόκληρα περίπου σύμφωνα με το πως θα κόψετε τα κομμάτια
Για το σιρόπι
2 φλιτζ. ζάχαρη
1 1/2 φλιτζ. νερό
χυμό από ένα μεγάλο πορτοκάλι
1 στικ κανέλας
φλούδες πορτοκαλιού και λεμονιού
2 κουτ. σούπας χυμό λεμόνι
Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε τον φούρνο μας στους 180 βαθμούς πάνω κάτω στις αντιστάσεις.
Σε ένα μπολ χτυπάμε καλά με το μίξερ χειρός το βούτυρο με την ζάχαρη.
Ρίχνουμε τα αυγά και συνεχίζουμε το χτύπημα μέχρι το μείγμα μας να αφρατέψει.
Προσθέτουμε το γιαούρτι, το ξύσμα του πορτοκαλιού και ανακατεύουμε μέχρι να γίνει ένα ομοιόμορφο μείγμα.
Σε ένα άλλο σκεύος ανακατεύουμε το σιμιγδάλι, το κοσκινισμένο αλεύρι, το μπέικιν, την σόδα και τα ψιλοτριμμένα αμύγδαλα και τα ρίχνουμε στο μείγμα το πρώτο.
Ανακατεύουμε πολύ καλά να ενωθούν όλα τα υλικά και είμαστε έτοιμοι!!!
Αδειάζουμε το μείγμα σε ένα βουτυρωμένο ταψί κατά προτίμηση Pyrex, έτσι το έβλεπα δηλαδή πάντα, μεγέθους 25Χ35 cm.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς πάνω – κάτω αντιστάσεις τοποθετώντας το ταψί χαμηλά στο φούρνο.
Το γλυκό μας θα είναι έτοιμο όταν έχει πάρει ωραίο χρυσαφί χρώμα.
Ετοιμάζουμε το σιρόπι όταν το γλυκό έχει κρυώσει.
Σε μία μικρή κατσαρόλα βράζουμε όλα τα υλικά για το σιρόπι για 5 λεπτά από τη στιγμή που αρχίζει ο βρασμός.
Στο τέλος προσθέτουμε μερικές σταγόνες λεμόνι και αφαιρούμε τις φλούδες και την κανέλα.
Πρώτα κόβουμε το γλυκό σε κομμάτια τοποθετούμε τα διακοσμητικά αμύγδαλα και μετά ρίχνουμε σιγά σιγά το καυτό σιρόπι στο κρύο γλυκό.
Έτσι το γλυκό μας θα γίνει ζουμερό και σιροπιαστό παντού.
Της μητέρας μου της άρεσε να το κόβει το γλυκό σε μικρά κομμάτια με το αμυγδαλάκι του το καθένα και να το σερβίρει αριστοκρατικά, όπως έλεγε, στην μεγάλη γυάλινη πιατέλα !!!
Αλλά μετά από καιρό επεκράτησε η άποψη του “κόψε μαμά κομμάτι γρήγορα”, μεγάλο και χωρίς εμπόδιο που έλεγε και ο πατέρας μου !!!
Αφήνουμε αν γίνεται, που δεν γινόταν ποτέ δηλαδή, να κρυώσει καλά και σερβίρουμε.
Έτσι λοιπόν καθιερώθηκε από παλιά το μεγάλο τριγωνικό κομμάτι χωρίς τα περιττά διακοσμητικά αμύγδαλα που έτσι κι αλλιώς έμεναν στο πλάι στο πιατάκι.
Τώρα αν είναι καλοκαιράκι είπαμε παγωτό βανίλια και για τους πιο γκουρμέ καϊμάκι!!!
Αν είναι Χειμώνας μια γενναία δόση γλυκό του κουταλιού βύσσινο η μαυροκέρασο, που θα το απογειώσει.
Και πολλές φορές το κομμάτι στην πλήρη του διακόσμηση με παγωτό και γλυκό βύσσινο !!!
Ναι ξέρω υπερβολές Χα χα χα!!!
Καλά ξεμπερδέματα και μην μαλώνετε ποιος θα αρπάξει το τελευταίο κομμάτι ….
