Στο τελευταίο μου ταξίδι στην Μάνη δοκίμασα έκπληκτος την τραβηχτή πίτα Μάνης, με μέλι ερείκης από τον Ταΰγετο, για πρωϊνό και σε δεύτερη βραδινή έκδοση την ίδια πίτα αλλά σε τριπλέτα συνοδεία από ένα κομμάτι τυρί σφέλα και από δίπλα ψητό σύγκλινο που μοσχομύριζε πορτοκάλια!
Το ταξίδι μεγάλο και με τεράστιες εναλλαγές τοπίου…
Ξεκίνησα από την καταπράσινη Κυπαρισσία και έφτασα περνώντας από την Καλαμάτα, στην μαγική καταπράσινη Καρδαμύλη ! Μέχρι εδώ και λίγο παρακάτω μέχρι τον Άγιο Νικόλαο το πράσινο κυριαρχεί.
Μετά λες και κάποιος τράβηξε μία γραμμή στην γη το τοπίο αλλάζει απότομα!
Και αρχίζει η απαράμιλλη αγριάδα της Ανατολικής Μάνης, της Μάνης που όλοι φέρνουμε στο μυαλό μας με τους πέτρινους πύργους, την χαμηλή ανύπαρκτη βλάστηση και την αγριεμένη θάλασσα λες και ξαφνικά βρέθηκες αλλού!
Τοπίο επιβλητικό που σου κόβει την ανάσα!
Συνιστώ να πάρετε τον παραλιακό μετά την Στούπα για να απολαύσετε το τοπίο.
Παραλιακά πάντα και που και που με εσωτερικές παρακάμψεις, έφτασα στο Σταυρί, μετά Γερολιμένα, μία μικρή παράκαμψη μέχρι την Βάθεια και από εκεί ανηφόρισα μέχρι τον Κότρωνα και από εκεί στο Γύθειο.
Και πάλι παρ ότι είδα πολύ Μάνη δεν χόρτασε το μάτι μου και η ψυχή μου…
Αλλά φτάνει το ταξιδιωτικό θα σας τα διηγηθώ άλλη φορά…
Η τραβηχτή πίτα Μάνης
Και τώρα να μιλήσουμε για φαγητό, να μιλήσουμε για την τραβηχτή πίτα της Μάνης!
Την πίτα που έβρισκα στο πρωινό μου με φανταστικά μέλια αλλά και στο βραδινό μου σαν “τριπλέτα”. Άλλοτε με σουβλάκι και ένα κομμάτι τυρί και άλλοτε με σύγκλινο ή ντόπιο ψητό λουκάνικο.
Φυσικά όλα τα πρωινά μου είχαν και από μία τραβηχτή. Αυτήν με τοπικά εξαιρετικά μέλια από τον Ταύγετο και τις γύρω περιοχές. Άλλοτε με συνοδεία από φρεσκοκομμένα σταφύλια και άλλοτε με ντόπια τυριά από απλή φέτα μέχρι τοπικά κατσικίσια φρέσκα με μυρωδιά βουνού και θάλασσας.
Το πιο γευστικό που δοκίμασα ήταν από ρείκι, ρεικίσιο, όπως μου το είπαν σε ένα ξενώνα, αλλά γευστικότατα ήταν και από πορτοκαλιές ακόμα και από ευκάλυπτο!
Το πιο ωραίο σ αυτό το ταξιδιωτικό ήταν ότι σε όλα τα μέρη που έμεινα από τους απλούς ξενώνες μέχρι τους φανταστικούς πέτρινους πύργους η φιλοξενία, και οι άνθρωποι ήταν απλοί καθημερινοί εύκολα προσβάσιμοι για κουβέντα, όσο για τα πρωινά τους μέσα στο πνεύμα της παράδοσης μακρυά από τα πλαστικά τυριά και ζαμπόν, χωρίς κρουασάν και αμερικανιές που βρίσκεις γενικώς…
Αισθάνθηκα περήφανος Έλληνας !
Οι παραλλαγές
Η τραβηχτή Μάνης με μέλι, τυρί ή και σύγκλινο ήταν στα δύσκολα χρόνια το φαγητό που κράτησε ζωντανή την οικογένεια με τα πιο απλά και φτηνά υλικά που είχε το τότε σπιτικό.
Αλεύρι, μαγιά ή προζύμι, ελαιόλαδο και λίγο παστό με ένα κομμάτι τυρί ή λίγο μέλι αποτελούσε το γεύμα της καθημερινότητας!
Φαγάκι εύκολο γρήγορο που κράταγε για ώρες τον οργανισμό καθιερώθηκε και μέχρι σήμερα καλά κρατεί τα σκήπτρα της παράδοσης μαζί με την τσουχτή την μακαρονάδα σύμβολο της μανιάτικης γαστρονομίας.
Η συνταγή απλή, πολύ απλή θα έλεγα, αλλά θέλει τέχνη στο άνοιγμα που εγώ δεν είχα για πρώτη φορά που την έφτιαξα. Το μυστικό για να γίνει λεπτή είναι το τράβηγμα!
Ναι μην την λυπηθείτε τραβήξτε την να γίνει λεπτή ώστε να τηγανιστεί γρήγορα και να γίνει τραγανή.
Την πρώτη την φάγαμε στον Άγιο Νικόλαο ένα μικρό ψαροχώρι μετά την Στούπα στο υπέροχο ταβερνάκι Στης Έλλης. Την δεύτερη στην Τριανταφυλλιά στον Βαγγέλη και την τρίτη στο κέντρο του Γύθειου στο εστιατόριο Η τραβηχτή.
Την πιο γνήσια εκδοχή τριπλέτας την έφαγα με σουβλάκι από παστό ή σύγκλινο όπως θα το έχετε ακουστά, με αρώματα από πορτοκάλι να κυριαρχούν και να δίνουν πρωτόγνωρες εμπειρίες!
Όπως θα καταλάβατε χορτάσαμε τράβηγμα!!!
Η συνταγή…
Και η συνταγή για την τραβηχτή πίτα Μάνης με μέλι, τυρί ή σύγκλινο. Μου την έδωσε στο χωριό Τριανταφυλλιά η κα Φωτεινή τηγανισμένη σε εξαιρετικό μανιάτικο παρθένο ελαιόλαδο.
Αλεύρι, μαγιά ή προζύμι, ελαιόλαδο και λίγο παστό με ένα κομμάτι τυρί ή λίγο μέλι αποτελούσε το γεύμα της καθημερινότητας!
500 γρ. Αλεύρι μαλακό
1 φακελάκι μαγιά
1/2 κουτ. γλ. ζάχαρη
1 κουτ. γλ. αφρό αλατιού Μάνης
1/4 ποτηριού Μανιάτικο ελαιόλαδο
2 ποτήρια νερό χλιαρό περίπου (βάζουμε σιγά σιγά και βλέπουμε)
Θέλουμε μία ζύμη μαλακιά και να μην κολλάει στο χέρι
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί μέχρι να έχουμε την ζύμη που δεν θα κολλά στα χέρια. Σκεπάζουμε με μία πετσέτα και αφήνουμε μισή ώρα περίπου να φουσκώσει ανάλογα με τον καιρό…
Μετά παίρνουμε μικρά κομμάτια από την ζύμη και την ανοίγουμε στο χέρι σαν πίτσα.
Να απλώσει να γίνει το ζυμάρι λεπτό σε σχήμα οβάλ…
Τηγανίζουμε σε ελαιόλαδο σε μέτρια ένταση, για την απόλυτη γεύση μέχρι να πάρει χρώμα και από τις δύο πλευρές.
Οι παραλλαγές
Μέχρι εδώ έχουμε την απλή τραβηχτή Μάνης, αυτή που συνήθως σερβίρεται για πρωϊνό μαζί με μέλι ή ένα απλό κομμάτι τυρί.
Στην συνέχεια έχουμε την τραβηχτή Μάνης, που παίζει την πίτα σαν συνοδευτικό με ένα σουβλάκι.
Καλαματιανό λουκάνικο με πορτοκάλι αλλά και στην κλασσική εκδοχή με σύγκλινο και πάντα από δίπλα ένα κομμάτι ντόπιο τυρί.
Και έχουμε την τριπλέτα το μανιάτικο “σουβλάκι” ας πούμε…
Η επόμενη εκδοχή που μου θύμισε τηγανόψωμο και ήταν η ζύμη της τραβηχτής γεμιστή με φέτα ή τα τοπικά τυριά και λίγη φρέσκια ρίγανη και δυόσμο.
Τελικά το αποτέλεσμα όπως και να το φάτε με μέλι ή σε τριπλέτα είναι γευστικότατο και ταυτόχρονα χορταστικό!
Στην τελευταία μου βόλτα στον Πειραιά ανακάλυψα το σημείο!
Εντελώς τυχαία, πηγαίνοντας να γνωρίσω από κοντά το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, ένα μοναδικό σημείο με τραβηχτές πίτες. Ένα όνομα που με τράβηξε μέσα “Τι Πίτα Τραβάς“. Τριπλέτα με σύγκλινο και μία απλή με μέλι Ταυγέτου όπως έγραφε η ταμπέλα και φυσικά δεν άντεξα να μην δοκιμάσω και από τις δύο!
Τελικά η τραβηχτή Μάνης με μέλι, τυρί και σύγκλινο με εντυπωσίασε!
Ταξιδέψτε και εσείς ξεφύγετε από τα γνωστά τα τετριμμένα. Μπείτε σε μαγαζάκια μικρά, παραδοσιακά καφενεία, ταβερνάκια που δεν σας γεμίζουν το μάτι. Γιατί εκεί θα βρείτε τους πραγματικούς ανθρώπους που κρατάνε ακόμα με πάθος την παράδοσή μας. Εκεί θα γευθείτε γνήσιες Ελληνικές παραδοσιακές συνταγές !
Κείμενα Φωτογραφίες
GiorgioGrigor
