Αίσθηση με γεύσεις και αρώματα Πόλης, στο κέντρο της Αθήνας…
Γεύσεις που σου έχουν χαραχτεί στην μνήμη τις βρίσκεις έτσι απλά στο Πέρα!
Στα όμορφα ταξίδια μου στην αγαπημένη Κωνσταντινούπολη, πρόλαβα στο Πέρα, ξέρετε τον πεζόδρομο με το κόκκινο τραμ, το Inci Pastanesi το μαγαζί θρύλο για το προφιτερόλ του!!!
Τώρα μεταφέρθηκε σε ένα κάθετο στενάκι και χάθηκε η ομορφιά της ατελείωτης ουράς που πολλές φορές φράκαρε μέχρι και το τραμ.
Η ουρά απέξω κάθε φορά που πέρναγα, σαν να με μαγνήτιζε, σαν κάτι πολύ δυνατό με τράβαγε προς τα μέσα, στην θέα της υπέροχης σοκολάτας που έρεε επάνω στα φρέσκα γεμιστά με κρέμα σου, την μυρωδιά της σοκολάτας, την μυρωδιά του Πέρα.
Πολλές φορές μου περνά από το μυαλό η εικόνα αυτή, η γεύση του έχει κάτσει στον ουρανίσκο μου, και δεν φεύγει με τίποτα.
Οι προσπάθειες για ένα Πολίτικο προφιτερόλ στην Αθήνα σκέτη αποτυχία…
Όχι ότι δεν ήταν όλα καλά, αλλά δεν είχαν αυτόν τον αέρα του Πέρα, δεν είχαν την ρευστή σφυχτή σοκολάτα να κυλά απαλά επάνω στα φρέσκα σου, δεν είχαν την αποτυπωμένη γεύση, την γεύση του προφιτερόλ της Πόλης.
Μια ημέρα στις περιπλανήσεις στο κέντρο είπα να κάνω μία Αιόλου από την αρχή μέχρι τέλους και να καταγράψω τι άλλο υπάρχει εκτός από τον γνωστό Κρίνο με τους λουκουμάδες και την πλατεία Αγίας Ειρήνης.
Χάζευα φωτογραφίζοντας την εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εκεί κάπου στην μέση της Αιόλου στην γωνία με την Χρυσοσπηλιωτίσσης, όταν έφτασε στην μύτη μου το κάλεσμα από ένα φρεσκοψημένο λαχματζούν που έτρωγε ένας περαστικός.
Το ραντάρ αμέσως εντόπισε την πηγή και η καρδιά φτερούγησε ανέβασε ρυθμούς…
Μια διακριτική πινακίδα με ταξίδεψε κατευθείαν στην Πόλη…
Pera !!!!
Όλη η γωνία Αιόλου και Βίσσης ένα παλιό αρχοντικό με λίγα τραπεζάκια έξω και δύο βιτρίνες γεμάτες καλούδια.
Η πρώτη βιτρίνα γεμάτη με έτοιμα λαχματζούν που περίμεναν το ψήσιμο και την γέμιση.
Η παραγγελία άμεση η ώρα κατάλληλη και το παλικάρι μου είπε ευγενικά ότι σε πέντε λεπτά το λαχματζούν θα ήταν έτοιμο.
Έτσι λοιπόν περιμένοντας χάζευα την βιτρίνα με τα γλυκά και τα μάτια μου δεν πίστευαν αυτά που έβλεπαν.
Κολημένος επάνω στην βιτρίνα χάζευα κεσκιούλ, ασουρέδες, κρέμες σοκολάτας, σεκέρ παρέ, ρυζόγαλα φούρνου, μπακλαβάδες με Αιγινίτικο πράσινο χοντροκομμένο φυστίκι και οι μυρωδιές της Πόλης κατέκλυσαν το κορμί μου.
Οι χτύποι της καρδιάς στο φουλ και η κρίσιμη ερώτηση χωρίς καθυστέρηση…
Έχετε και προφιτερόλ???
Η γλυκιά κυρία που έφτιαχνε μία σαλάτα Vegan ήρθε προς το μέρος μου χαμογελαστή …
Φυσικά και έχουμε Πολίτικο αυθεντικό είπε, με βαριά προφορά, τονίζοντας το λι και το λα, ξέρετε εσείς, αυτή του Πολίτη που έφτασε μεγάλος στην Αθήνα, που είχε περάσει τα καλύτερα του παιδικά χρόνια εκεί, που είχε γευτεί, είχε ζήσει την Πόλη στα καλύτερα της.
Καθίστε να σας το σερβίρουμε, γιατί αυτό στο κουτάκι το ίδιο είναι, αλλά έχει άλλη ομορφιά όταν η σοκολάτα τρέχει φρέσκια στο σερβιρισμένο !!!
Ω Θεέ μου, λες, σκέφτηκα από μέσα μου …
Έφαγα με βουλιμία το φανταστικό λαχματζούν καθισμένος σε ένα τραπεζάκι εμπρός στην βιτρίνα με τα γλυκά και ερωτοτροπούσα με τα αγαπημένα μου σεκέρπαρε, φλερτάροντας και ελαφρώς με ένα μοναχικό μπακλαβαδάκι, όταν έφτασε…
Δύο σού με κρέμα και από πάνω σοκολάτα ρευστή, φίνα, γυαλιστερή, που έτρεχε αργά αργά ακόμα για να καλύψει τα φρεσκοψημμένα σου.
Η εμφάνιση με έστειλε εκεί, κατευθείαν πίσω στο Pera, στο Inci.
Οι μνήμες ζωντανές στον ουρανίσκο περίμεναν την πρώτη μπουκιά για επιβεβαίωση.
Ναι το είχα βρει …
Είχα βρει και πάλι την γεύση, εκείνη την παλιά, το άρωμα της σοκολάτας, το κριτσανιστό σου, την κρεμ πατισερί με την ανάλαφρη γεύση βανίλιας.
Τα επιφωνήματα παραξένεψαν λίγο τους διπλανούς και έκαναν την κυρία Μαίρη να βγει από την κουζίνα κρατώντας ένα τσάι, ένα τσάι ντεμλίδικο, στο κλασσικό Πολίτικο ποτηράκι, το γυάλινο με το κουταλάκι και την τυλιχτή ζάχαρη στο πλάι.
Το φουλ της δουλειάς είχε περάσει και καθίσαμε μαζί ώρα, πίνοντας τα ντεμλίδικα τσάγια μας, αναπολώντας γεύσεις και εικόνες από την Πόλη.
Κατέφθασε και ο Γιώργος, ο σύζυγος, ο “master” προφιτερόλ και η κουβέντα τελείωσε αργά το βράδυ με αρώματα και εικόνες από την ζωή τους στην Πόλη.
Από τότε, τρία χρόνια τώρα, η βόλτα στο κέντρο απαιτεί και ένα γρήγορο πέρασμα από το Πέρα, άλλοτε για ένα λαχματζούν ή ένα τραγανό πεϊνιρλί με αυγό, παστουρμά και σουτζούκι και άλλοτε για ένα λαχταριστό σιροπιαστό σεκέρπαρε η ακόμα και για να γευτώ το καλύτερο ίσως κιουνεφέ της πόλης μαζί φυσικά με ένα ζεστό ντεμλίδικο τσάι στο γνωστό γυάλινο φλιτζανάκι !!!!
Και φυσικά πάντα φεύγω παρέα με ένα κουτάκι γλυκά με απαραίτητα το μαγικό προφιτερόλ έτσι για τις γλυκές αναμνήσεις!!!
Οι μνήμες, οι εικόνες και τα αρώματα της Πόλης είναι όλα εκεί, γωνία Αιόλου και Βίσσης στο Πέρα και σας περιμένουν να τις γνωρίσετε, να τις απολαύσετε, να σας ταξιδέψουν εκεί στην Ανατολή, στην Istiklar να ακούσετε το καμπανάκι του τράμ και να μυρίσετε τις γεύσεις και τις μυρωδιές της Πόλης.
Πέρα, το μαγαζί που κάθε φορά θα με ταξιδεύει…
Photos credit @PeraΣτο #TasteLocalGreece δοκιμάζουμε και προβάλουμε όλα τα αγαπημένα μας στέκια, τα τοπικά προϊόντα που ανακαλύπτουμε, τα μέρη που επισκεπτόμαστε και ταιριάζουν στη φιλοσοφία μας και στις γευστικές μας αναζητήσεις. Τα άρθρα μας δεν έχουν κανένα εμπορικό όφελος και πολλές φορές τα καταστήματα που επισκεπτόμαστε δεν γνωρίζουν ότι θα κάνουμε αναφορά σε αυτά. Είναι όλα προσωπικές μας εμπειρίες και τα μοιραζόμαστε μαζί σας για να αναδείξουμε τις ξεχασμένες γεύσεις, τη γνησιότητα και την απλότητα που έχει χαθεί από τη ζωή μας.
