Ναι πράγματι εδώ αισθάνθηκα σαν να ήμουνα σπίτι μου…
Έτρωγα φαγητό από χέρια μαστόρικα, δουλεμένο με αγάπη, κλασσικά Ελληνικό, παραδοσιακό…
Μπορεί ο Εμπορειός να είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα ταβερνάκια που ακόμα βρίσκονται στην σφαίρα του 70 ή και του 60 θα έλεγα…
Και μετά απο είκοσι τέσσερεις ώρες κατεβαίνεις και βουτάς κατευθείαν στα κρυστάλλινα νερά του Εμπορειού !!!
Και μετά φυσικά στον Κική που μαζί με τον Ασπρά φτιάχνουν Κασιώτικη κουζίνα για πολλά πολλά βραβεία !!!
Δεν είναι οτι τρως καλά αλλά έχεις να κάνεις με χαμογελαστούς ανθρώπους που έχουν την φιλοξενεία στο αίμα τους.
‘Όταν ο μάγειρας σε τρατάρει το φυλαγμένο μεσημεριανό του φαγητό, τότε είσαι πλέον πιασμένος στα δίχτυα της φιλοξενίας του, παραδομένος στην αγκαλιά του πιο καλοσυνάτου χαμόγελου του Αιγαίου, της πιο ευγενικής μορφής της Κάσου. Αν και εδώ στο νησί αισθάνθηκα από την πρώτη στιγμή που ο “Πρέβελης” με ξεφόρτωσε στην προβλήτα, ότι οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί, χαμογελαστοί θα έλεγα, έξω καρδιά καλύτερα…
Ναι γιατί το χαμόγελο του Κίκη σε μαγεύει, σε παραλύει, σε συναρπάζει, σε στέλνει αλλού…
Και αμέσως μετά με τις πρώτες κουβέντες αισθάνεσαι έναν άνθρωπο που τον γνώρισες πριν από λίγα λεπτά, σαν να τον ξέρεις χρόνια, σαν να είναι ο φίλος σου από παλιά, σαν να έχετε φάει μαζί ψωμί κι αλάτι, που λένε…!!!
Και στην συνέχεια βγαίνει από τα βάθη της κουζίνας, με την ξύλινη κουτάλα ανά χείρας ο έτερος της παρέας, ο κύριος Μιχάλης, πιο σοβαρός πιο κρατημένος αλλά με το ήρεμο ύφος του ανθρώπου που έχει γεμίσει την ζωή του με εμπειρίες μοναδικές που θέλεις να σου μεταδώσει.
Ναι πράγματι εδώ αισθάνθηκα σαν να ήμουνα σπίτι μου…
Έτρωγα φαγητό από χέρια μαστόρικα, δουλεμένο με αγάπη, κλασσικά Ελληνικό, παραδοσιακό, χωρίς δηθενιές, σερβιρισμένο με χαμόγελο πλατύ σαν τον γυαλό από κάτω.
Μπορεί ο Εμπορειός να είναι ένα από τα ελάχιστα εναπομείναντα ταβερνάκια που ακόμα βρίσκονται στην σφαίρα του 70 ή και του 60 θα έλεγα…
Κίκης και Ασπράς λοιπόν Ασπράς και Κίκης
το δίδυμο της απόλυτης επιτυχίας…
Φυσικά όλη η οικογένεια είναι εδώ, παρούσα στην δύσκολη ζωή της ταβέρνας, με μοναδικό στόχο να σε φιλέψουν ότι καλύτερο βγάζει το μικρό ηρωικό βραχώδες νησί τους.
Μανάδες που κόβουν παραδοσιακά την πατάτα στο χέρι, γιαγιάδες που καθαρίζουν ροΐκιο ή αντράκλα, παιδιά που σερβίρουν χαμογελαστά τον κόσμο που ανεβαίνει από την παραλία για να χορτάσει παράδοση.
Εδώ να ξεχάσετε τα ξενόφερτα χάμπουργκερ και τις καρμπονάρες…
Εδώ θα σας μιλήσει το κατσικάκι πιλάφι, το παραδοσιακό φαγάκι των πανηγυριών, θα σας χαμογελάσει ο σκάρος πλακί, θα σας αναστήσουν οι μακαρούνες με τη σιτάκα και την τσίκνωση και θα σας μαγέψει το σουπιοπίλαφο.
Τύφλα ναχει η καρμπονάρα η πνιγμένη στην κρέμα γάλακτος με τα μανιτάρια…
Η παρέα κάθισε και τα παραγγείλαμε όλα …
Κατέφθασαν στην αρχή λαχανικά γιαχνί, για να μας ανοίξει η όρεξη, όπως είπε χαμογελώντας με το πλατύ του χαμόγελο ο Κίκης.
Και μετά στο καπάκι που λένε, φρυγανισμένο ψωμάκι με ντομάτα βασιλικό και γαλοτύρι, ντόπιο τυρί, μαλακό κατάλευκο, δροσερό και κεφτεδάκια κοκκινιστά για αρχή χα χα χα…
Ήδη είχα χορτάσει με το τραπέζι γεμάτο με ελληνική κουζίνα.
Φυσικά την παράσταση την κλέβουν οι ντορμάες τα γνωστά μικροσκοπικά Κασιώτικα ντολμαδάκια.
Ούτε μισή μπουκιά το ένα αλλά με γεύση βουτυρένια θεϊκή.
Δεν μπορώ να περιγράψω την γεύση, αλλά μπορώ να περιγράψω με ευκολία την ταχύτητα που άδειασε το πιάτο.
Το ένα καλύτερο από το άλλο, φωτογραφίες με το ζόρι πριν γίνει η επίθεση…
Ενδιάμεσα έφτασε μια κολοκτύπα ευγενική προσφορά της φίλης μας που σηκώθηκε από τα χαράματα να περιμένει τα ψαροκάικα στο μώλο για να ψωνίσει την φρέσκια πραμάτεια.
Γύρισε με δύο πολύχρωμους σκάρους και την κολοκτύπα της φωτό.
Και μετά τα ορεκτικά έφτασε και το κυρίως …
Το κλασσικότερο πιάτο της Κάσου αυτό που θα το γευτείς στα περισσότερα πανηγύρια του νησιού…
Κασιώτικο πιλάφι, με κατσίκι,
και με την απαραίτητη συνοδεία… την πανηγυριώτικη
ντολμαδάκια και πατάτα τηγανητή !!!
Αυτό λοιπόν το φαγητό, το Κασιώτικο Πιλάφι, συνήθως είναι με το κρέας εκτός από τα πανηγύρια με την νηστεία οπότε γίνεται νηστίσιμο χωρίς το κρέας και λέγεται τσαϊτιά και σερβίρεται σκέτο με μπόλικη κανέλα.
Κατέφθασε και η κανέλα το απαραίτητο μπαχαρικό και η δοκιμή ξεκίνησε …
Επειδή η παρέα ήταν μεγάλη, χρειάστηκαν ακόμα δύο μερίδες όχι τίποτα άλλο, αλλά για να εμπεδώσουμε στην γεύση.
Δεν έχω ξανά φάει τόσο γευστικό πιλάφι, τόσο μαλακό κρέας…
Μία εμπειρία που μόνο εκεί, στην Κάσο, στον Εμπορείο θα το γευτείς από τα χεράκια του μάστορα, του πανηγυριώτη μάγειρα, του Μιχάλη Ασπρά.
Εκτός αν είσαι τυχερός και βρεθείς σε πανηγύρι όπου εκεί θα καταλάβεις τον τρόπο της ζωής της Κάσου.
Και φυσικά όλοι σας, όπως και εγώ επίσης, αμέσως είπα … “Μου το χάλασες με τις τηγανητές πατάτες από πάνω “
Αλλά αυτό είναι το αυθεντικό το παραδοσιακό πιάτο που σερβίρεται στα πανηγύρια του νησιού … όπως μου απάντησε αμέσως ο χαμογελαστός φίλος πλέον Κίκης!!!
Τα τσίπουρα έρεαν άφθονα και στα καλύτερα καταφτάνουν και οι ντόπιοι φίλοι για μεζέ…
Αμέσως βγήκαν από τις θήκες τα βιολιά και τα λαούτα και η παρέα μεγάλωσε και έγινε όλο το μαγαζί ένα!!!
Το κλασσικό κασιώτικο γλέντι άναψε μέσα σε λίγα λεπτά, με τις γνωστές μαντιναδομαχίες, τις “πανοκαλωτές”.
Τα όργανα πήραν φωτιά μαζί και ο κόσμος και άρχισαν οι χοροί και τα τραγούδια.
Από το πουθενά ένα μικρό πανηγυράκι στήθηκε, έτσι όπως το συνηθίζουν στην καθημερινότητα τους οι άνθρωποι της Κάσου.
Για μεσημεριανό ελαφρύ μεζέ πήγαμε και φύγαμε, λίγο πριν ο κατακόκκινος ήλιος της Κάσου κρυφτεί πίσω από τ’ Αρμάθια εκεί στα βάθη της Μεσογείου.
Όταν λοιπόν αποφασίσετε αυτό το ταξίδι, ταξίδι ζωής και φτάσετε στην Ηρωική Κάσο θυμηθείτε μια βουτιά στον Εμπορειό και μετά στο ταβερνάκι από πάνω για την απόλυτη γαστρονομική απλότητα…
Απόλαυση πολλών αστέρων…
Εμπορειός Κάσος
Κείμενο Φωτογραφίες GiorgioGrigor
