Ας πούμε, μπάμιες, γιουβαρλάκια, ή πατάτα γιαχνί, έτσι απλά με λίγο ελιά και λίγο ψωμί.
Είναι τότε που ξεπηδούν οι μνήμες της νιότης, η ανάμνηση της μάνας που σε περιμένει με μία ανοιχτή αγκαλιά και στρωμένο το τραπέζι άλλοτε με κεφτεδάκια και τηγανητές πατάτες και άλλοτε με μία πατάτα γιαχνί, με λίγες ελιές και ένα κομμάτι φέτα, έτσι απλά καθημερινά…
Τα τελευταία χρόνια ψάχνω αυτήν την απλότητα στις γεύσεις αλλά και στην ίδια την ζωή…
Στα ταξίδια μου αποφεύγω πλέον την πολυκοσμία και τους τοπ προορισμούς, ψάχνω τα μικρά άγνωστα χωριά με το καφενείο στην πλατεία που θα φας ότι τρώει και η οικογένεια.
Πες μου που θα φάω τον καλύτερο κιοφτέ και μπορεί να κάνω χιλιόμετρα για να τον δοκιμάσω, να τον συγκρίνω με την γευστική μου ανάμνηση…
Η ανακάλυψη
Αυτά λοιπόν όλα τα βρήκα στον Βοτανικό, δίπλα στον Ελαιώνα, σε ένα ταβερνάκι χωμένο πίσω από την λεωφόρο Πέτρου Ράλλη στην Σαλαμίνος, ανάμεσα σε μεταφορικές και συνεργεία, μια ανάσα από το αμαξοστάσιο.
Λελούδας τι όνομα κι αυτό, περίεργο μου φάνηκε στην αρχή αλλά μετά θυμήθηκα ότι τα παλιά μαγαζιά έβαζαν βασικά στην ταμπέλα τους το όνομά τους και έτσι πήγα για να συναντήσω τους Λελούδες…
Απ έξω μία σειρά βαρέλια έδιναν τον τόνο και κράταγαν ανοικτή την θέα στο απέναντι οικόπεδο.
Μερικά τραπέζια αραδιασμένα στην μικρή βεράντα-πεζοδρόμιο και που και που βαρέλια όρθια με δυό καρέκλες έστρωναν το παλιό καλό τραπέζι.
Έφτασα και αισθάνθηκα ότι με ένα μαγικό τρόπο μεταφέρθηκα στην Αθήνα του εξήντα, πέρασα το κατώφλι και έγινα και πάλι παιδί.
Βαρέλια με κρασί στο βάθος, τραπέζια διάσπαρτα με παράτερες καρέκλες απλή κουζίνα με δύο γκάζια και πολύ χαμόγελο από τις δύο κυρίες με τα τηγάνια στα χέρια έτοιμες για όλα….
Όλα θυμίζουν το τότε!
Εδώ είμαστε σκέφτηκα, αν και το φαγητό ταιριάζει με τα υπόλοιπα το πέτυχα…
Η καρδία μου άρχισε να κοπανάει σαν να καταλάβαινε τι επρόκειτο να συμβεί!
Και ναι συνέβη!
Το φαγητό…
Εδώ βρέθηκα στον Παράδεισο μου.
Σήμερα έχουμε φάβα, κοκκινιστό με μακαρόνια μπακαλιάρο με σκορδαλιά, μακαρόνια ή πατάτες με κιμά, φασολάδα, σπανακόρυζο και γίγαντες σπέσιαλ…
Κόντεψα να λιποθυμήσω…
Κεφτεδάκια δεν έχετε είπα με αργή ψιθυριστή φωνή.
Φυσικά κεφτεδάκια έχουμε πάντα, είπε και η ψυχή μου ξανά βρήκε την θέση της.
Άντε βρε φίλε πες το μας μην πάθουμε και κάτι.
Τα κεφτεδάκια να τα λέτε πρώτα χα χα χα…
Γύρισα το κεφάλι μου μια γύρα στο μαγαζί.
Μια παρέα απέναντι μας από τρεις μάλλον μηχανικούς έτρωγαν μπακαλιάρο… Μία κοπέλα έξω στο βαρέλι είχε ένα κοκκινιστό με μακαρόνια.
Απέναντί μου μόνος του μια γοητευτική φυσιογνωμία έβαζε κρασί στο κρασοπότηρο του, με τον ήλιο να λάμπει στα λευκά μαλλιά του!
Είχε μπροστά του ένα μοναδικό πιάτο ψωμί και λίγες ελιές…
Ο κύριος τι τρώει εκεί απέναντι ρώτησα γιατί έβλεπα κάτι άλλο που μάλλον δεν μας το είπε.
Ααααχ ναι το ξέχασα, είπε ο νεαρός με την μαύρη πλαστική ποδιά, σα να είχε βγει μόλις από την λάντζα… Πατάτες κοκκινιστές ξέρετε γιαχνί…
Εγώ κόκκαλο… τα ήθελα όλα… Εικόνες, αναμνήσεις πέρναγαν από μέσα μου σαν αστραπές! Απίστευτο !
Φέρνε, φέρνε ότι βγαίνει πρώτο…
Πατάτες γιαχνί, κεφτεδάκια, μπακαλιάρο, φάβα και γίγαντες…
Και ένα μισόκιλο !!!
Εδώ λοιπόν στον Λέλουδα που η ιστορία του φτάνει πολύ πίσω στα 1928 θα φάτε τα καλύτερα μάλλον πιάτα, απλά καθημερινά έτσι όπως τα έφτιαχνε η παλιά γενιά…
Καθαρόαιμα χωρίς δηθενιές από μους, πουρέδες και αφρούς…
Γνήσιο ελληνικό παραδοσιακό φαγάκι φτιαγμένο με τέχνη και μεράκι!
Ότι μαγειρέψει η μαγείρισσα εκείνη την ημέρα, ότι βρει στην διπλανή αγορά, από ψιλό ψαράκι για φούρνο ή τηγάνι, ότι έμπνευση της έρθει, αλλά κάθε Παρασκευή και Σάββατο έχει και μπακαλιάρο με σκορδαλιά, καρυδάτη δυνατή αντρίκια!
Πρώτη πιρουνιά στο κεφτεδάκι φυσικά και ένα αχνό βογγητό βγήκε..
Η μνήμη ξύπνησε και άρχισε συγκρίσεις. Καλύτερο από την Καλοπούλα στον Υμηττό ?
Μάλλον γιατί είχε δυόσμο παραπάνω, η προτιμάς τα άλλα στο καφενείο του Παληγιάννη?
Τελικά ψηφίστηκε ο Λέλουδας…
Η αποτίμηση
Ένα κατρούτσο με το γλυκόπιοτο κρασί τους και στο τέλος ένα κομμάτι χαλβάς σιμιγδαλένιος γεμάτος αναμνήσεις από τα παλιά…
Τώρα αν θα βρείτε εκείνη την ημέρα μουσακά μην τον προσπεράσετε… μας είπε η απέναντι παρέα που είχε χτυπήσει το τελευταίο κομμάτι !
Μέχρι που σκεφτόμουνα να πάω ζήτουλας με το πιρούνι μου να δοκιμάσω…
Έστω να τον φωτογραφίσω, δεν είχα ξαναδεί σε ταβέρνα τέτοια ομορφιά!
Τελικά η τρίτη γενιά ο Δημήτρης καλά κρατεί και συνεχίζει την ιστορία του παππού του!
Λελούδας λοιπόν μόνο για πολύ ψαγμένους, εμπειρία μοναδική για εμένα!!!
Λέλουδας Κρασομαγειρειό
Σαλαμίνας 8-10 Βοτανικός
Τηλ. 210 34 64 167
Κείμενο Φωτογραφίες GiorgioGrigor
Στο #TasteLocalGreece δοκιμάζουμε και προβάλουμε όλα τα αγαπημένα μας στέκια, τα τοπικά προϊόντα που ανακαλύπτουμε, τα μέρη που επισκεπτόμαστε και ταιριάζουν στη φιλοσοφία μας και στις γευστικές μας αναζητήσεις. Τα άρθρα μας δεν έχουν κανένα εμπορικό όφελος και πολλές φορές τα καταστήματα που επισκεπτόμαστε δεν γνωρίζουν ότι θα κάνουμε αναφορά σε αυτά.
Είναι όλα προσωπικές μας εμπειρίες και τα μοιραζόμαστε μαζί σας για να αναδείξουμε τις ξεχασμένες γεύσεις, τη γνησιότητα και την απλότητα που έχει χαθεί από τη ζωή μας.
